Warmoesstraat 48
Het adres Warmoesstraat 48 is landelijk, en misschien wel wereldwijd bekend geweest als beroemd en berucht Bureau van Politie. Velen (ook politiemensen) meenden onterecht dat daar alles kon.
Het Bureau leefde met de buurt en de buurt leefde met het bureau. De buurt was niet bevolkt met lieve konijntjes en het bureau kon de buurt dan ook niet met een plumeau aanpakken.
Het Bureau kende lachen en huilen en dat gold niet alleen voor de burgerij maar ook voor het personeel dat aan het bureau dienst deed, al lieten die het minder of helemaal niet merken.
Het bureau heeft 3 voorgangers gekend. In de loop van de bijna 200 jaar van het bestaan der Amsterdamse Politie is het lang niet altijd de nummer 2 van de opsomming der bureaus geweest. Het was ooit 4e Kanton en 6e Sectie.
De voorgangers waren gevestigd
1814 - 1817
Nieuwmarkt “aan de Waag”
1817 - 1930
Hoek Beursstraat en Oude Brugsteeg: in het voormalig "Accijnshuis"
1830 - 1903
Oude Brugsteeg in het voormalig "Bierdragershuis"
1903 - 2000
Warmoesstraat 44-46-48-50
1903
De Politie verhuisde naar de nieuwbouw in Warmoesstraat 48 vanuit de Oudebrugsteeg.
De toenmalige chef hield een toespraak waarin hij vermeldde dat het Bureau te klein was voor de te verwachten werkzaamheden, maar dat hij vol goede moed was voor een snelle uitbreiding. Zoals toen gebruikelijk woonde in het Bureau een conciërge op de bovenste verdieping. Deze Politieman was verantwoordelijk voor de reinheid in het Bureau en het stoken van de kachels.
De Warmoesstraat had ook toen nog gebied aan de Overzijde van het IJ. Maar haar eigen gebied reikte toen niet verder dan de Paternostersteeg. ( Waar later op de hoek van die steeg en de Beursstraat het wijkteam Beursstraat werd gevestigd )
In 1924 werden de bureaus weer eens omgenummerd en werd de Warmoesstraat 2e Sectie. Sindsdien is ze 2e gebleven.
1927
De 1e uitbreiding van het bureau was in 1927 een feit toen de functie van conciërge was opgeheven en de werkster haar intrede deed. De woning was leeg en de uitbreiding gaf vooral de recherche meer armslag. Maar deze "snelle" uitbreiding heeft dan al 24 jaar op zich laten wachten.
Commissaris Hendrik Voordewind heeft in zijn boek van juni 1951, getiteld "De Commissaris vertelt door" over de toestand aan de Politiebureaus die hij had meegemaakt, geschreven.
De Bureaus Muiderpoort, Sint Pietershal en Lauriergracht noemt hij een schande voor de stad. De Politie onwaardige stinkende hokken. Die waren reeds weg en door betere vervangen.
een klein stukje citaat:
"Eén is er evenwel nog, namelijk het bekende bureau Warmoesstraat, Dat destijds nota bene als Politiebureau werd gebouwd. De ontwerper er van heeft getoond, niet het minste begrip te hebben gehad van de eisen, waar een Politiebureau aan moest voldoen en de toenmalige corpschef heeft zich vermoedelijk dit misbaksel maar zonder meer in de maag laten splitsen."
Hij gaat dan verder dat het personeel de dupe van het misbaksel was. Vooral de wachtcommandant die 24 uur per dag zijn werk moest verrichten bij kunstlicht. Een particulier die het in zijn hoofd zou halen zijn personeel in zo'n kot te laten werken, zou al gauw de Arbeidsinspectie op zijn dak krijgen.
De verschillende verdiepingen waren slechts met een smalle wenteltrap verbonden waar twee personen elkaar nauwelijks konden passeren. De cellen lagen in de kelder waar het altijd vochtig rook, welke stank door het hele gebouw trok.
Hoe een onwillige arrestant daar kwam werd maar aan de verbeelding overgelaten.
Er was maar één goede kamer en dat was de kamer van de chef met riant uitzicht op het Damrak. De rest was knudde en volkomen geïsoleerd van elkaar gelegen en zonder enige ventilatie. Enfin Voordewind laat er geen spaan van heel en hij had gelijk.
1972
Maar de "snelle" uitbreiding kreeg dan uiteindelijk in de jaren '70 van de twintigste eeuw toch zijn beslag.
De panden 44, 46 en 50 werden bij het bureau getrokken dat op zijn beurt eigenlijk helemaal verdween. De oorspronkelijk plek werd met 2 etages opgetrokken en voorzien, zowel aan voor- en achterzijde van gevels die bewaard waren uit de, in de hongerwinter vrijwel gesloopte panden, Jodenbreestraat 78(voorgevel) en 80 (achtergevel).
2000
Nadat de executieve dienst was verplaatst naar de Beursstraat werd het pand door de Politie verlaten. De Dienst Personele Ondersteuning bewoonde de panden tot . De binnenzijden van de panden zijn dusdanig veranderd dat er van het verleden weinig over meer is.
2014
De panden werden samen met andere panden in het centrum van Amsterdam verkocht door de politie. De verkoop was onderdeel van een reorganisatie, waarbij de kleinere, oudere bureaus werden vervangen door een modern pand op de Nieuwezijds Voorburgwal. Het oorspronkelijke bureau aan de Warmoesstraat is na de verhuizing naar de nabijgelegen Beursstraat (in 2000) en later naar de Nieuwezijds Kolk (in 2016) leeg komen te staan.
2014
Voormalig Bureau Warmoesstraat diender Piet Middelkoop heeft het plan om het politiebureau te transformeren tot een politiemuseum en zoekt daarvoor investeerders die hem kunnen helpen dit plan te realiseren.
2016
Om te voorkomen dat Bureau Warmoesstraat slechts in de herinnering blijft als het bureau waar Appie Baantjer ooit werkte, moet er op deze plek, ín deze panden, een museum Bureau Warmoesstraat komen, zodat de legende van dit Bureau tot in lengten van dagen levend blijft, schrijft Piet Middelkoop schrijft samen met de NV Zeedijk een businessplan om het pand Warmoesstraat 48 als museum in te richten.
Dit museum wil de historie van het bureau delen met belangstellenden in de vorm van Testimonials van personeel, Een plek om met elkaar herinneringen op te halen, Foto- en filmmateriaal en Lezingen en rondleidingen over de vierkante kilometer.
2018 - 2019
De vier panden, waarvan drie Rijksmonumenten, zijn getransformeerd naar woningen en detailhandel. De historische waarde van de panden is zo veel mogelijk hersteld. De nog aanwezige gevels, kapconstructies, vloerbalken en wanddelen zijn behouden gebleven.
2025
Het leven is er uit en dat zullen allen, die het voorrecht hebben gehad er dienst te doen, kunnen beamen.
1903
De Politie verhuisde naar de nieuwbouw in Warmoesstraat 48 vanuit de Oudebrugsteeg.
De toenmalige chef hield een toespraak waarin hij vermeldde dat het Bureau te klein was voor de te verwachten werkzaamheden, maar dat hij vol goede moed was voor een snelle uitbreiding. Zoals toen gebruikelijk woonde in het Bureau een conciërge op de bovenste verdieping. Deze Politieman was verantwoordelijk voor de reinheid in het Bureau en het stoken van de kachels.
De Warmoesstraat had ook toen nog gebied aan de Overzijde van het IJ. Maar haar eigen gebied reikte toen niet verder dan de Paternostersteeg. ( Waar later op de hoek van die steeg en de Beursstraat het wijkteam Beursstraat werd gevestigd )
In 1924 werden de bureaus weer eens omgenummerd en werd de Warmoesstraat 2e Sectie. Sindsdien is ze 2e gebleven.
1927
De 1e uitbreiding van het bureau was in 1927 een feit toen de functie van conciërge was opgeheven en de werkster haar intrede deed. De woning was leeg en de uitbreiding gaf vooral de recherche meer armslag. Maar deze "snelle" uitbreiding heeft dan al 24 jaar op zich laten wachten.
Commissaris Hendrik Voordewind heeft in zijn boek van juni 1951, getiteld "De Commissaris vertelt door" over de toestand aan de Politiebureaus die hij had meegemaakt, geschreven.
De Bureaus Muiderpoort, Sint Pietershal en Lauriergracht noemt hij een schande voor de stad. De Politie onwaardige stinkende hokken. Die waren reeds weg en door betere vervangen.
een klein stukje citaat:
"Eén is er evenwel nog, namelijk het bekende bureau Warmoesstraat, Dat destijds nota bene als Politiebureau werd gebouwd. De ontwerper er van heeft getoond, niet het minste begrip te hebben gehad van de eisen, waar een Politiebureau aan moest voldoen en de toenmalige corpschef heeft zich vermoedelijk dit misbaksel maar zonder meer in de maag laten splitsen."
Hij gaat dan verder dat het personeel de dupe van het misbaksel was. Vooral de wachtcommandant die 24 uur per dag zijn werk moest verrichten bij kunstlicht. Een particulier die het in zijn hoofd zou halen zijn personeel in zo'n kot te laten werken, zou al gauw de Arbeidsinspectie op zijn dak krijgen.
De verschillende verdiepingen waren slechts met een smalle wenteltrap verbonden waar twee personen elkaar nauwelijks konden passeren. De cellen lagen in de kelder waar het altijd vochtig rook, welke stank door het hele gebouw trok.
Hoe een onwillige arrestant daar kwam werd maar aan de verbeelding overgelaten.
Er was maar één goede kamer en dat was de kamer van de chef met riant uitzicht op het Damrak. De rest was knudde en volkomen geïsoleerd van elkaar gelegen en zonder enige ventilatie. Enfin Voordewind laat er geen spaan van heel en hij had gelijk.
1972
Maar de "snelle" uitbreiding kreeg dan uiteindelijk in de jaren '70 van de twintigste eeuw toch zijn beslag.
De panden 44, 46 en 50 werden bij het bureau getrokken dat op zijn beurt eigenlijk helemaal verdween. De oorspronkelijk plek werd met 2 etages opgetrokken en voorzien, zowel aan voor- en achterzijde van gevels die bewaard waren uit de, in de hongerwinter vrijwel gesloopte panden, Jodenbreestraat 78(voorgevel) en 80 (achtergevel).
2000
Nadat de executieve dienst was verplaatst naar de Beursstraat werd het pand door de Politie verlaten. De Dienst Personele Ondersteuning bewoonde de panden tot . De binnenzijden van de panden zijn dusdanig veranderd dat er van het verleden weinig over meer is.
2014
De panden werden samen met andere panden in het centrum van Amsterdam verkocht door de politie. De verkoop was onderdeel van een reorganisatie, waarbij de kleinere, oudere bureaus werden vervangen door een modern pand op de Nieuwezijds Voorburgwal. Het oorspronkelijke bureau aan de Warmoesstraat is na de verhuizing naar de nabijgelegen Beursstraat (in 2000) en later naar de Nieuwezijds Kolk (in 2016) leeg komen te staan.
2014
Voormalig Bureau Warmoesstraat diender Piet Middelkoop heeft het plan om het politiebureau te transformeren tot een politiemuseum en zoekt daarvoor investeerders die hem kunnen helpen dit plan te realiseren.
2016
Om te voorkomen dat Bureau Warmoesstraat slechts in de herinnering blijft als het bureau waar Appie Baantjer ooit werkte, moet er op deze plek, ín deze panden, een museum Bureau Warmoesstraat komen, zodat de legende van dit Bureau tot in lengten van dagen levend blijft, schrijft Piet Middelkoop schrijft samen met de NV Zeedijk een businessplan om het pand Warmoesstraat 48 als museum in te richten.
Dit museum wil de historie van het bureau delen met belangstellenden in de vorm van Testimonials van personeel, Een plek om met elkaar herinneringen op te halen, Foto- en filmmateriaal en Lezingen en rondleidingen over de vierkante kilometer.
2018 - 2019
De vier panden, waarvan drie Rijksmonumenten, zijn getransformeerd naar woningen en detailhandel. De historische waarde van de panden is zo veel mogelijk hersteld. De nog aanwezige gevels, kapconstructies, vloerbalken en wanddelen zijn behouden gebleven.
2025
Het leven is er uit en dat zullen allen, die het voorrecht hebben gehad er dienst te doen, kunnen beamen.
1903
De Politie verhuisde naar de nieuwbouw in Warmoesstraat 48 vanuit de Oudebrugsteeg.
De toenmalige chef hield een toespraak waarin hij vermeldde dat het Bureau te klein was voor de te verwachten werkzaamheden, maar dat hij vol goede moed was voor een snelle uitbreiding. Zoals toen gebruikelijk woonde in het Bureau een conciërge op de bovenste verdieping. Deze Politieman was verantwoordelijk voor de reinheid in het Bureau en het stoken van de kachels.
De Warmoesstraat had ook toen nog gebied aan de Overzijde van het IJ. Maar haar eigen gebied reikte toen niet verder dan de Paternostersteeg. ( Waar later op de hoek van die steeg en de Beursstraat het wijkteam Beursstraat werd gevestigd )
In 1924 werden de bureaus weer eens omgenummerd en werd de Warmoesstraat 2e Sectie. Sindsdien is ze 2e gebleven.
1927
De 1e uitbreiding van het bureau was in 1927 een feit toen de functie van conciërge was opgeheven en de werkster haar intrede deed. De woning was leeg en de uitbreiding gaf vooral de recherche meer armslag. Maar deze "snelle" uitbreiding heeft dan al 24 jaar op zich laten wachten.
Commissaris Hendrik Voordewind heeft in zijn boek van juni 1951, getiteld "De Commissaris vertelt door" over de toestand aan de Politiebureaus die hij had meegemaakt, geschreven.
De Bureaus Muiderpoort, Sint Pietershal en Lauriergracht noemt hij een schande voor de stad. De Politie onwaardige stinkende hokken. Die waren reeds weg en door betere vervangen.
een klein stukje citaat:
"Eén is er evenwel nog, namelijk het bekende bureau Warmoesstraat, Dat destijds nota bene als Politiebureau werd gebouwd. De ontwerper er van heeft getoond, niet het minste begrip te hebben gehad van de eisen, waar een Politiebureau aan moest voldoen en de toenmalige corpschef heeft zich vermoedelijk dit misbaksel maar zonder meer in de maag laten splitsen."
Hij gaat dan verder dat het personeel de dupe van het misbaksel was. Vooral de wachtcommandant die 24 uur per dag zijn werk moest verrichten bij kunstlicht. Een particulier die het in zijn hoofd zou halen zijn personeel in zo'n kot te laten werken, zou al gauw de Arbeidsinspectie op zijn dak krijgen.
De verschillende verdiepingen waren slechts met een smalle wenteltrap verbonden waar twee personen elkaar nauwelijks konden passeren. De cellen lagen in de kelder waar het altijd vochtig rook, welke stank door het hele gebouw trok.
Hoe een onwillige arrestant daar kwam werd maar aan de verbeelding overgelaten.
Er was maar één goede kamer en dat was de kamer van de chef met riant uitzicht op het Damrak. De rest was knudde en volkomen geïsoleerd van elkaar gelegen en zonder enige ventilatie. Enfin Voordewind laat er geen spaan van heel en hij had gelijk.
1972
Maar de "snelle" uitbreiding kreeg dan uiteindelijk in de jaren '70 van de twintigste eeuw toch zijn beslag.
De panden 44, 46 en 50 werden bij het bureau getrokken dat op zijn beurt eigenlijk helemaal verdween. De oorspronkelijk plek werd met 2 etages opgetrokken en voorzien, zowel aan voor- en achterzijde van gevels die bewaard waren uit de, in de hongerwinter vrijwel gesloopte panden, Jodenbreestraat 78(voorgevel) en 80 (achtergevel).
2000
Nadat de executieve dienst was verplaatst naar de Beursstraat werd het pand door de Politie verlaten. De Dienst Personele Ondersteuning bewoonde de panden tot . De binnenzijden van de panden zijn dusdanig veranderd dat er van het verleden weinig over meer is.
2014
De panden werden samen met andere panden in het centrum van Amsterdam verkocht door de politie. De verkoop was onderdeel van een reorganisatie, waarbij de kleinere, oudere bureaus werden vervangen door een modern pand op de Nieuwezijds Voorburgwal. Het oorspronkelijke bureau aan de Warmoesstraat is na de verhuizing naar de nabijgelegen Beursstraat (in 2000) en later naar de Nieuwezijds Kolk (in 2016) leeg komen te staan.
2014
Voormalig Bureau Warmoesstraat diender Piet Middelkoop heeft het plan om het politiebureau te transformeren tot een politiemuseum en zoekt daarvoor investeerders die hem kunnen helpen dit plan te realiseren.
2016
Om te voorkomen dat Bureau Warmoesstraat slechts in de herinnering blijft als het bureau waar Appie Baantjer ooit werkte, moet er op deze plek, ín deze panden, een museum Bureau Warmoesstraat komen, zodat de legende van dit Bureau tot in lengten van dagen levend blijft, schrijft Piet Middelkoop schrijft samen met de NV Zeedijk een businessplan om het pand Warmoesstraat 48 als museum in te richten.
Dit museum wil de historie van het bureau delen met belangstellenden in de vorm van Testimonials van personeel, Een plek om met elkaar herinneringen op te halen, Foto- en filmmateriaal en Lezingen en rondleidingen over de vierkante kilometer.
2018 - 2019
De vier panden, waarvan drie Rijksmonumenten, zijn getransformeerd naar woningen en detailhandel. De historische waarde van de panden is zo veel mogelijk hersteld. De nog aanwezige gevels, kapconstructies, vloerbalken en wanddelen zijn behouden gebleven.
2025
Het leven is er uit en dat zullen allen, die het voorrecht hebben gehad er dienst te doen, kunnen beamen.