Auteur: Piet Middelkoop Jaar: zomer 1979

Zwem!

De politie-opleiding in 1977 was een opleiding waarbij je alle vakken in één jaar moest doen. Buiten de "gewone vakken" waren ook zelfverdediging, zwemmend redden,(of was het nu reddend zwemmen?) en EHBO inclusief Reanimatie (zie testimonail:Hartverzakking) van de partij. Zwemmend redden werd geleerd in de opblaasballon bij het Sloterplas zwembad. Er werd je o.a. geleerd om gekleed te water te gaan, vervolgens een pop op te duiken, en met deze pop naar de kant te zwemmen. Ook werd geoefend met de reddingsklos, een rond oranje apparaat met daarin opgerold een lang stuk reddingslijn, zie het maar als een grote jojo. Als er iemand te water was geraakt dan moest je deze klos met één armbeweging over degene die in het water lag, heengooien. De bedoeling was dan dat de drenkeling de reddingslijn vastpakte en dat je hem of haar zo naar de kant kon trekken. De zwemleraar vertelde ons elke keer dat als er iemand in het water lag of viel, dat je dan als eerste krachtig moest roepen : "Zwem!". Hij vertelde daar ook altijd bij dat je niet zomaar verdrinkt en dat een drenkeling vreselijk schrikt als hij in het water valt. "Door "Zwem!" te roepen zal je zien dat de drenkeling gaat zwemmen" was zijn stokpaardje.

Tijdens de hete zomer van 1979 liepen mijn maatje en ik op de Oudezijds Voorburgwal, ter hoogte van "Ons lieve heer op Solder". De wallekant bij de Oudezijds is op de plek vlak bij de brug behoorlijk hoog ten opzichte van het water.
Terwijl wij daar liepen kwam een voor ons bekend heroine-hoertje naar ons toe rennen. Met hese en schorre stem riep zij" Jullie moeten mij helpen, ik ben belazerd voor een meier" Ze zwaaide hierbij heftig met het biljet van honderd gulden in het rond. " Het is een vals briefje, kijk maar" Ze bleef maar met dit briefje zwaaien. "Van wie heb je het gekregen, is die vent er nog?"
"Nee, het is gisteren waarschijnlijk gebeurt. Ik kom er net achter" schreeuwde zij ons toe. Nadat ik haar verteld had, dat ik nu niets voor haar kon doen en dat ze naar het bureau moest gaan voor het doen van aangifte, riep zij weer luid "Zo, dus jij kan mij niet helpen!" De blik in haar ogen werd al wilder en wilder
"Zo, dus jij kan mij niet helpen....., dan spring in het water in, dan moet je mij toch helpen!"

En voordat ik met mijn ogen kon knipperen, sprong ze rechtstandig het water van de Oudezijds in. Een grote plons bracht mij ook weer een beetje bij mijn positieven.
Als in een reactie riep ik haar toe" Zwem!" en tot mijn verbazing hield zij op met krijsen en begon ze zowaar een baantje te trekken. De omstanders moesten er eigenlijk wel om lachen. Wat wil je ook, snikheet weer, een warme zomerdag en dan 'lekker' zwemmen in het water van de Oudezijds......
Maar ja, ze moest toch wel het water uit..... ik keek mijn collega eens aan, mijn collega keek mij eens aan, en geen van ons beide maakte aanstalten om het water in te springen, en een reddingsklos ligt alleen maar in de pitauto. Bij het Leger des Heils hebben we toen een keukentrap geleend en deze trap lieten wij vanaf de wallekant het water in zakken. Onze zwemkampioene wisselslag kon op deze manier op waardige wijze, onder luid applaus, het water verlaten.

Wij hebben haar wel mee naar het bureau genomen en haar daar van een warme douche laten genieten.