In februari 1980 kwam een plekje vrij als kanonnier op een waterwerper. Volgens mijn maatje een luize baantje. 1x in de 8 weken oefenen, reuze lol en ook nog ME-toelage krijgen. Dat leek mij wel wat. Ik heb nu nog het gevoel daarna een jaar niet meer thuis geweest te zijn zo ook tijdens de Kroning op 30 april. We hadden 12-uurs diensten en ik zou de nacht draaien ( 19.00-07.00 uur). Thuis op de bank zittend was het niet om uit te houden met al die TV-beelden en ik vertrok, dacht ik om 12.00 uur al naar Amsterdam. Gelukkig bleek de hele bemanning al opgekomen te zijn zodat we al vrij snel de dag-bemanning konden aflossen die al uren onder ‘vuur’genomen waren. De waterwerper, (wij hadden er 3 en Rotterdam ook) was weer snel gevuld en hop de stad in. Paul chauffeur, mooie Jan als commandant, Theo, Dirk en ik als kanonniers. In het centrum gekomen werden binnen een paar minuten de antennes van de waterwerper gegooid. Lastig om contact te maken maar wel nog alles horend over de mobilofoon. Vervelender was de verf op de voorruit waardoor we 1x terug moesten om de verf weg te laten spuiten voor een beetje zicht. Omdat we weinig tot geen contact konden maken met de meldkamer konden we een vrije rol vervullen en overal naar toegaan waar er ellende was. Een groot apparaat gevuld met 5000 liter water voldoende plaatstaal om ons heen en wie doet ons dan wat. Rond de Kloveniersburgwal waren pelotons in de problemen. Een makkie : zet de waterwerper een 20-tal meters voor de linies en alle demonstranten gooiden als gekken met klinkers op de waterwerper in plaats van op de linies. Wij hadden daar geen enkel probleem mee, konden naar hartelust spuiten, vingen menige steen op en liepen geen schade op. Zelfs stoepranden doorstond de waterwerper prima. Alleen het keren op de Geldersekade gaf wat problemen omdat inmiddels ook de buitenspiegels gesneuveld waren. Dit kostte enige geparkeerde auto's wat schade…. Daarna richting Rembrandtplein, aan alle kanten stenen gooiende demonstranten, traangas gespoten over het hele plein zodanig dat ook wij in de waterwerper ons gasmasker moesten opzetten. Dat was weer redelijk afzien, warme, smalle benauwde ruimte ( we stonden als kanonniers in een koepel, rug aan rug) en dan enige tijd met een gasmasker op is zelfs een beetje lijden. ,Op naar de Vijzelstraat om met onze grote Magirus voorzien van sneeuwschuiver een blokkade weg te schuiven op de rijbaan. Voor ons gelukkig luisterde in de radiowerkplaats Ab V. mee, die op de radio hoorde dat de blokkade, bestaande uit Heras hekwerken onder stroom waren gezet via de bovenleiding van de tram. Ab wist door snel te bellen en te zorgen dat de stroom eraf was ongelukken bij ons te voorkomen. Zo veilig zaten we dus ook weer niet. ( Ab en ik hebben een paar weken geleden tijdens het afscheid van Jelle in de pantserauto deze herinneringen nog eens over gedaan). Uren zijn we beziggeweest, een groot aantal keren hebben we de waterwerper weer moeten vullen. Kortom een enorm hectische tijd en dagen die ik voor geen goud heb willen missen.
|