Aan het bureau hadden wij 2 "Commissiemannen". Hun werkzaamheden bestonden onder meer uit het vervoeren van inbeslaggenomen goederen (o.a. illegale gokkasten) naar de domeinen, het overbrengen van gevonden voorwerpen en dat soort werkzaamheden. Ook waren zij belast met de binnenkant van het bureau. Lamp stuk?, vraag het de Commissieman en het werd gerepareerd. Kastje ophangen?, vraag het de Commissieman en het gebeurde.... Tijdens mijn Plotdienst in een dagdienst kwam Commissieman Ben met een hangkastje , een waterpas, een potlood achter het oor en meer van dat soort zaken aanlopen. Naast de Telex die tegen de achterwand bij de Plottafel stond, moest een metalen kastje opgehangen worden, waar de Telexen in bewaard moesten worden. Ben was van huis uit een timmerman en dus een secuur iemand als het gaat om zaken ophangen, het "timmermans oog" en het waterpas werd met dit soort klussen aangesproken. Achter mij haalde Ben eerst de papieren die aan de muur geplakt waren, voorzichtig van de muur, pakte het metalen kastje, hield dat tegen de muur en probeerde tegelijkertijd zijn leesbril op te zetten. Ik hielp hem even het kastje vasthouden zodat hij het waterpas er op kon leggen. Op deze manier wist hij zeker dat het kastje mooi en netjes waterpas naast de telex kwam te hangen. Het kastje tegen de muur aandrukkend en tegelijkertijd met een potloodje de schroefgaten op de muur aangeven lukte in één keer, het volgende probleem was de boormachine, die was hij vergeten..... Het kastje weer even op een stoel gelegd en al fluitend verliet Ben de plottafel op zoek naar de boormachine. Het volgende voltrok zich heel snel achter mij..... een collega, ik heb geen idee meer wie het was, pakte een gummetje van de plottafel, veegde met zijn duim 1 van de potloodstipjes weg en zette met het potlood een nieuw stipje op de muur.... Je snapt het al, een stuk lager dus. Daar kwam Ben gewapend met de boormachine weer aanlopen. Leesbril op, de potloodstipjes gevonden op de muur en de gaatjes waren al snel geboord. Plugjes er in, kastje er tegen aan, de schroeven er in en op een afstandje kijken naar het eindresultaat.. Wij durfden nauwelijks te kijken. Dat kastje hing dus zo scheef als wat... De verbazing van Ben was zeer groot. Het waterpas er nog maar eens bij... Het waterpas was toch goed en hij wist zeker dat hij de stipjes goed gezet had....... Wij lagen in een deuk en al proestend liet een van ons het gummetje zien. Het duurde even voor dat Ben weer wat kon zeggen. Achteraf hebben we er met z'n allen hard om kunnen lachen.... 
|