Auteur: Theo Iking jaar: 1982

5 december

Het zal waarschijnlijk geweest zijn in 1982 dat ik voor het eerst een avonddienst had
op de Sinterklaas-avond. De groep was niet in z'n geheel aanwezig, veel collega's hadden verlof genomen om thuis met hun kinderen deze feestelijke avond te vieren.

Ik kan mij nog herinneren dat toen ik in dienst kwam er een "pooltje" werd gemaakt.
Ik had toen geen flauw idee wat men nu bedoelde met een "pooltje" omdat er helemaal niet werd gevoetbald of zo. Later werd mij door de oudere hoofdagenten uitgelegd dat men een gokje kon wagen op hoeveel dronken Sinterklazen er deze avond in het dagverblijf terecht zouden komen.
De inzet was een piekie.
Ik meen dat ik gokte op 2 Sinterklazen. Ik vond dat al een heel aantal. De oudere hoofdagenten en brigadiers zaten qua aantal heel wat hoger en lachten mij (na later bleek terecht) uit en bedankten mij voor het doneren van de gulden.

Na eerst in de voetsurveillance te zijn geweest moest ik het begin van de avond op de assistentieauto. Ik weet niet meer met wie ik toen samen was. Ik weet wel dat toen we de auto in de Warmoesstraat overnamen, ik als mobilofonist door mijn voorganger een groot kladblok in mijn handen geduwd werd.

Verbaasd vroeg ik wat hier de bedoeling van was. Ik kreeg medegedeeld dat het voor de gedichten was. Verbaasd ben ik toen in de auto gestapt. Even later hoorde ik het over mobilofoon.
Alle meldingen en reacties gingen in rijm en dichtvorm de ether in.
Ook wij deden hier later driftig aan mee. Na elke opdracht even een rustig plekje zoeken om in dichtvorm onze belevenissen weer retour naar kamer 14 (was de meldkamer) te sturen. Ik begreep nu ook waarom zoveel collega's achter de plot zaten.

Ik moet zeggen dat ik deze avond vele mooie gedichten en rijmpjes had gehoord. Ik vond het in ieder geval een hele belevenis en zal deze avonden nooit meer vergeten.
Ik vraag mij nu momenteel wel af of deze traditie nog steeds in ere gehouden wordt.

En over de dronken Sinterklazen, ik weet het juiste aantal niet meer, maar het waren er meer dan tien. Ik heb ze dan wel niet allemaal gezien (de nachtdienst had er ook een aantal) maar toen wij naar huis gingen zaten er al z'n vijf dronken Sinterklazen van allerlei pluimage in het hok. Allemaal lieden die dachten als Sinterklaas in de kroegen voor niets te kunnen drinken. Er waren "mooie" Klazen bij, maar ook een aantal met wat plukken watten en het bekende "rode tafellaken met asbak" om hun nek.

Wat ik mij verder nog kan herinneren is dat de brigadier Simon op het einde van de avond voor iedereen van de groep een kop hete chocolademelk had gemaakt.. Het was net één grote familie.

Een fantastische tijd.