Ik deed weer dienst op het zogenaamde Zeedijkteam. Het team dat zich vooral bezig hield met de lokale straathandel van verdovende middelen. Ik deed de observatie. De observatie post kan ik nu wel verraden, want inmiddels is de locatie in gebruik bij de chinese detailhandel. Nog nooit had ik beter zicht op de dealer als toen. Ik stond achter de voordeur van het betreffende pand en keek tussen wat posters door die aan de binnenzijde aan deze deur waren opgehangen. Via verschillende kieren en gaten in het papier kreeg je op elke gewenste hoogte een goed beeld van hetgeen zich aan de andere zijde van de deur afspeelde. Een bekende dealer genaamd Freek kwam via de Zeedijk aanlopen en ging in het portiek staan. Freek keek gespannen naar links en naar rechts, maar uiteraard niet achter hem. Ik stond op zeg maar 25 centimeter van hem af. In de deur zat dun glas dus ik kon zelfs horen wat Freek zei. "Hé, psst dope kopen. Ik heb wit en bruin" hoorde ik Freek telkens zeggen. Freek, zelf ook verslaafd, deed goede zaken. Nu wilde ik wel even kijken waar Freek de dope had verstopt, want ik stond op het punt om de opdracht te geven om hem aan te houden. We hadden genoeg. Ik zakte door mijn knieën en keek waar Freek de dope vandaan haalde. Door een kier in het papier keek ik recht in het achterwerk van Freek. Het was een smerig achterwerk. Een dikke laag bruine substantie met daarin de bolletjes verstopt. Ik vond het genoeg. Kokhalzend gaf ik de aanhoudingspost de opdracht Freek aan te houden en vertelde hen meteen waar hij de dope had verstopt. Op dat moment kocht de laatste klant bij Freek. Freek peuterde uit de eerder omschreven bruine substantie in zijn achterwerk twee bolletje tevoorschijn. Hij gaf ze keurig aan de koper, nadat hij het geld in ontvangst had genomen. Op dat moment ontwaarde Freek de twee dienders die hem gingen aanhouden. "Kijk uit politie" hoorde ik Freek tegen de laatste koper zeggen. Hierop stak deze koper snel de twee bolletjes in zijn mond en slikte ze door. Deze laatste koper werd uiteraard ook aangehouden en hij lachte ons uit dat we de doorgeslikte bolletjes toch niet in beslag konden nemen. Toen we vertelden waar Freek de bolletjes had verstopt en hoe dat eruit zag, kotste hij ze bijna uit... . 
|