Auteur: Hans de Boo
1968: bijstand marechaussee
omscholing agent, 2 jaar korps Alkmaar
mentor Linnaeusstraat
1983 rechercheur Warmoesstraat.
heden: Wijkteam Beursstraat
Stoel in de hemel


Ik noem geen namen, ze zijn allebei al dood en van de doden niets dan goeds.

Het waren broers van elkaar en beiden hopeloos verslaafd. Wanneer het volgende zich afspeelde weet ik niet meer, zelfs oudgedienden als G.van S. en J.E. weten het niet meer precies. In ieder geval in de jaren tachtig.
De donkere van de broers, we noemen hem Kees, zat weer eens vast.
Hij moest nogal lang wachten en hij bekortte de tijd met onderzoek van de cel en het daarin geplaatst meubilair.
Dat zat zoals het hoort vast in de betonnen vloer. Een stalen stoel had zijn bijzondere interesse, want daar zaten gaatjes in en Kees wist dat er weleens nonchalant werd gefouilleerd.
Een bolletje (heroine) daarin vinden werd een obsessie voor Kees.
Op een gegeven moment wekte een luid gebrul de wachtcommandant. Hij vond Kees met zijn wijsvinger in een gaatje en een vertrokken gezicht.
Kees zat vast!
De wcdt vroeg hem of hij daar soms een autoradio in dacht aan te treffen, maar Kees vond dat geen goeie grap. Kort en goed, veel personeel terplaatse en vele ideeen werden gespuid om Kees uit zijn benarde situatie te bevrijden.
Zeepsop, vaseline, koud water, geweld, ja zelfs dat Kees het misschien simuleerde werd geprobeerd.
Uiteindelijk, nadat de GG en GD ook niets nieuws meer wist, besloot de wcdt de brandweer te bellen. Die kwam.
En met groot materieel. Een levensgrote brandweerman met een haakse slijper alsof hij de Eiffeltoren moest neerhalen kwam in Kees zijn gezichtsveld. Nou was de gelaatskleur van Kees door zijn verslaving al niet zo normaal gekleurd, bij het zien van die brandweerman en de gedachte wat die ging doen werd hij doodsbleek en werd zijn gegil alleen maar harder.
We hebben Kees met arrestantendekens en water moet afschermen van die brandweerman met zijn slijper, die uiteindelijk de hele stoel uit de vloer sleep en met Kees en al naar de ambulance en het ziekenhuis werd vervoerd.
We hebben de stoel nooit weergezien, Kees wel, maar niet zolang, want hij overleed niet lang daarna.
Ik hoop dat de Heer goed op Kees past en hem niet alleen laat met een stoel met gaatjes..........