Auteur: Robin Jonkman Jaar: onbekend

Schietpartij

Het is nachtdienst van zaterdag op zondag als ik samen met collega en mentor Gert van D. over de Oudezijds Voorburgwal surveilleer.
Het was niet echt druk want het regende gestaag. Uit de richting van de Damstraat horen we een aantal knallen. Gert en ik kijken elkaar aan met een blik van "vuurwerk"?

Aangezien wij beide twijfelden rennen wij in de richting van de knallen. ter hoogte van de Sint Annenstraat rent een man ons tegemoed zonder ons aan te kijken. Gert staat in een keer stil en draait zich om en begint achter de man aan te rennen. ik hoorde hem nog brullen loop jij maar door ik ga ff die man bekijken.

Aangezien ik pas aan de Warmoesstraat zat deed ik nog precies wat mij gezegd werd. Ter hoogte van perceel 116 zie ik een man op de grond liggen die luid aan het kermen is. Naast hem zit nog een man. Ik zie dat de liggende man een 2-tal schotwonden heeft, een in zijn been en een in zijn buik. Via de porto laat ik de ambu komen en meerdere collega's om de pd af te zetten. Via de porto hoor ik ook dat Gert een verdachte heeft aangehouden op het Oudekerksplein (OKP).

Nadat het slachtoffer is afgevoerd en de PD aan de recherche is over gedragen spreek ik Gert weer in het bureau. Terwijl Gert achter de man aanrende zag hij dat hij ter hoogte van het OKP tussen de geparkeerde auto's aan de waterkant dook om kort daarop er weer tussen uit te rennen.
Daarna was hij het OKP opgerend en ontdeed zich daar van zijn jas en trui. Hierna heeft Gert hem ingehaald en aangehouden. Aangezien de verdachte geen vuurwapen meer had leek het aannemelijk dat het in de gracht lag.

Rond een uur of 8 in de ochtend sta ik samen met de brandweer op de Oudezijds voorburgwal bij het OKP. Na twee uur duiken hebben de duikers echter niets wat op een vuurwapen leek aangetroffen. Dan maar via het verhoor er achter komen waar het dan wel ligt. Na de nachtdienst konden Gert en ik met de recherche mee draaien.

De verdachte liet echter weinig los.
Het slachtoffer des te meer. Via het OLVG waar hij lag kregen wij een belletje dat we maar ff moesten langs komen want deze meneer werd erg vervelend.

Wat bleek, tegen elke verpleegster en dokter verklaarde hij het slachtoffer te zijn van een brutale aanslag op zijn leven en dat de dreiging nog steeds aanwezig was (hij dacht op deze manier uit het ziekenhuis weg te mogen). Het hoofd van de afdeling wilde de man weg hebben of een 24-uurs bewaking. Dat laatste kon nooit gezien de (toen al) grote onderbezetting. Blijkens verhoren van het slachtoffer bleek deze ook verdachte te worden, zij het voor de opiumwet.
Deze man dacht aan een onbekende crimineel nep drugs te kunnen verkopen en moest dat ontgelden met twee treffers.
Na overleg met de recherche werd besloten (de druk van uit het ziekenhuis om de man weg te sturen werd erg groot) om de man over te plaatsen naar het ziekenhuis van de Scheveningse gevangenis.
Dat gaf nogal wat problemen omdat de capaciteit daar nog al klein was en het antwoord was dan ook nee. Waarop ik tegen de brigadier van de recherche zei: "dan bel ik toch op en zeg ik dat ik een collega ben uit het OLVG, gaat vast lukken".
Dat was bluf riep iedereen.
Nadat ik de telefoon had gepakt en Scheveningen belde begonnen ze al wat benauwder te kijken.
Na het gesprek waarin ik liet doorschemeren dat "mijn" personeel van het OLVG gevaar liep ging Scheveningen akkoord en kon hij komen. Triomfantelijk legde ik de hoorn neer en keek in de verbaasde blikken van de rechercheurs.

Gert en ik mochten hem overbrengen, althans wij begeleiden de ambulance want lopen kon hij nog niet.
De man was o zo vrolijk dat hij het ziekenhuis uit mocht.
Aangekomen in Scheveningen verging het lachen hem snel. De kamer waar hij terecht kwam leek wel een middel eeuws hok. Een raam op 3 meter hoogte, kale muren, een enkel bed en een dikke stalen deur.
Ook directe hulp van een verpleegster kon hij schudden (wat hij wel gewend was in het OLVG) want er was maar 1 verpleger op de afdeling voor de avond en nacht.
Huilend vroeg hij ons of hij weer terug mocht.
Helaas!