Auteur Theo Evers Jaar: 1983

Put off your tie please

Op een avond kregen mijn maat en ik opdracht te gaan naar het opvanghuis
"Het Hekeltje" aan het Hekelveld, waar een man amok zou maken.

Toen wij even later ter plaatse kwamen werden wij aangesproken door de beheerder, die ons verklaarde dat een verwarde man met een literfles Coca Cola een televisie had kapotgegooid. De man was nooit eerder in het opvanghuis geweest.
Vervolgens ging de man ons voor naar de huiskamer waar de dader zou zitten.
Wij zagen in deze huiskamer, dat het beeldscherm van de televisie aan gruzelementen lag en dat de dader, een keurig geklede man van Indiase afkomst, met zijn armen over elkaar, op een stoel zat.
Op ons aanspreken reageerde de man niet, doch keek strak voor zich uit.

Ook in de Engelse taal lukte het ons niet de man tot spreken te krijgen en ons geduld begon aardig op te raken.
Wij besloten om de man naar het bureau over te brengen, omdat hij toch een misdrijf had gepleegd en houding toch niet echt als normaal was te beschouwen.

Wij liepen op de man af en op het moment dat wij hem ieder bij een arm wilden vastpakken, zei hij tegen ons: "Put off your tie please".
Hij keek ons nog steeds niet aan.
Wij keken elkaar verbaasd aan en begrepen niet echt wat de man daarmee bedoelde. Voor wij echter konden reageren, trok de man aan de stropdas van mijn collega, die daardoor uit zijn evenwicht werd getrokken.
Ongeveer tegelijkertijd kwam ook mijn stropdas aan de beurt en na een korte worsteling lukte het ons de man te boeien.
Hierna brachten wij de man over naar bureau Warmoesstraat en verzochten de beheerder om aangifte te doen van de vernieling.

Aan het bureau gekomen werd de man voorgeleid en ook de aanwezige collega's kregen het verzoek "put off your tie please", doch de man kreeg niet de kans een stropdas te grijpen.
Vervolgens werd via de GG en GD een psychiater aan het bureau ontboden.
Nu moet je weten dat het ook in die jaren een haast onmogelijke zaak was om een gestoorde opgenomen te krijgen in een psychiatrische inrichting. Het was altijd onder het mom van: de persoon is niet echt gestoord of er is geen plaats voor opname.

Toen de psychiater enkele uren later kwam, deelden wij hem onze bevindingen met de man mede, met uitzondering van het dassenverhaal.
Wij zagen dat de psychiater gelukkig een overhemd met, ....je raadt het al, een stropdas aanhad. De psychiater droeg trouwens ook een bril.

De man werd uit de cel gehaald en op het verdachtenbankje bij de wachtcommandant geplaatst. Hierna begon de psychiater een gesprek met de man, doch de man bleef keurig met de armen over elkaar op de bank zitten.
Wij bleven op enkele meters afstand het tafereel bekijken om, indien nodig, in te grijpen. Na enkele minuten had de psychiater nog geen kontakt met de man, die maar voor zich uit bleef staren.
Vervolgens werden wij verzocht om de ruimte te verlaten, omdat de psychiater meende dat onze aanwezigheid een storende invloed zou kunnen hebben op het gesprek.

Al gniffelend vertrokken wij naar een andere ruimte, maar wij bleven wel in de buurt voor het geval dat...

Het duurde nog geen minuut of wij hoorden de verwarde man tegen de psychiater zeggen: "Put of your tie please". "Put off your glasses please".
Ja hoor, het was zover!

Nog geen sekonde daarna hoorden wij een klap en de psychiater gillen. Hierop stormden wij erop af en zagen dat de verwarde man, hard aan de stropdas van de psychiater trok. De arme man dreigde te stikken. Ook zagen wij dat de bril van de psychiater verderop op de grond lag.

Nadat wij de psychiater hadden bevrijd en de verwarde man in zijn cel hadden geplaatst, had de psychiater niet veel tijd nodig op de man op te laten nemen!