Auteur: Erik van Rijsselt jaar: onbekend van 1981 tot en met 1986 aan de Warmoesstraat, groep 5, het 1e Zeedijkteam en de burgerpot. Nu werk zaam bij Politie Maastricht.

Poging tot

Nadat wij het hofje betraden, zagen wij links een voordeur openstaan. Verder was het muisstil. Wij keken elkaar eens aan en zeiden toen in godsnaam we gaan maar kijken.
We wisten natuurlijk niet wat we tegen zouden komen, verhanging, verdrinking, vergassing of een bloederige zooi.

Toen wij de woning betraden riepen we natuurlijk " Volk" "Volk", dit tegen beter weten in. Aan de rechterzijde in de gang stond de keukendeur helemaal open en aan de linkerkant de woonkamerdeur.
Voorzichtig liepen wij eerst samen de keuken naar binnen en zagen niemand, die aanstalten zou maken om uit het leven te stappen.
Ja, je raadt het al, ook na het betreden van de woonkamer, zagen wij niemand.
Nu liepen we naar de eerste etage waar de badkamer en de slaapkamer waren
.
Het adrenalinegehalte steeg met de traptrede, we hadden namelijk zoveel lawaai gemaakt dat een in coma liggende patiënt wakker was geworden. We hoorden dus nog steeds niets.
Onderzoek van deze etage leverde nog steeds niets op, dus maar naar beneden gelopen om te bellen met de meldkamer vanuit de woonkamer.

Mijn maat pakt de telefoon en belt vervolgens met de meldkamer. Ik liep de woonkamer uit en trok de deur achter mij dicht. De deur liep wel een beetje stroef, een kniesoor die daar op let.

Ik was nauwelijks op de gang toen mijn maat een harde gil gaf. Ik schrok en deed de woonkamerdeur open en zag mijn maat lijkbleek bij de telefoon staan. Hij wees met zijn vinger in de richting van de deur. Ik keek nu achter de deur en zag dat een klein vrouwtje zich had opgehangen aan een touw, aan een spijker die vastzat aan de woonkamerdeur.

De poging tot was een voltooid delict.