Eind 70-er jaren hadden wij op de rechercheafdeling een adjudant, die nogal excentriek was. Hij was een man van de oude stempel en het liefst deed hij alles in z´n eentje. Zo ging hij op een zekere avond een klacht onderzoeken. Hij kwam terecht bij een alleenstaande vrouw, die - wat achteraf bleek - een klap van de malle molen had gekregen. Kennelijk had hij zich niet goed gelegitimeerd, want de volgende dag kwam die dame aan het bureau om haar beklag te doen. Kees - een collega, die later het korps heeft verlaten - had de opvang en stond haar te woord. De vrouw gaf een relaas van het gebeuren en gaf een signalement van de man, die haar bezocht had. Kees speelde het geheel mee en verklaarde, dat de man vaker alleenstaande vrouwen lastig had gevallen en toevallig diezelfde nacht was gearresteerd en in de cel zat. Hij liep weg van de recherchekamer en verzocht de adjudant om even te komen. Op het moment, dat de vrouw de adjudant zag, reageerde zij furieus en liep luid en duidelijk in de recherchekamer. " Dat is hem, die homofiele PTT-er". Wij konden niet meer bijkomen van het lachen en die term is nog vaak door ons gebruikt. 
|