Auteur:
Ton Stellaard jaar: onbekend | Niet
jou hoor! |  |
We kregen
op een avond de opdracht om te gaan naar de Jodenbreestraat. Daar zou een man
zitten "zonder kluts".
Dat waren nu precies de meldingen waar
ik een hekel aan had. Bij een vechtpartij in een kroeg weet je ongeveer wat je
kunt verwachten, maar bij een "gestoorde" wist je dat nooit. En dat
werd deze avond maar weer eens bewezen.
Eénmaal aangekomen werden
we opgewacht voor de deur door een man die zei de broer te zijn van de betreffende
man. Hij deelde ons al mee dat we niet veel goeds hadden te verwachten.
Ik
ging met mijn vrouwelijke collega de trap op en ik miste alleen de muziek die
je hoort bij de film The Exorcist. Het sfeertje was er in elk geval wel.
We
gingen de kamer binnen, waarna de man waar het blijkbaar om ging, meteen op ons
afkwam.
"Het is er weer"' schreeuwde hij. "Gore kl.....
Smerige Ho....", waren de eerste woorden die hij mij en mijn vrouwelijke
collega toebitste. Meteen daarna riep hij:"dat zei ik niet hoor, dat doet
die andere." Nu waren wij er toch echt van overtuigd dat hij ons die woorden
had toegeschreeuwd, maar vooruit. "Ik maak jullie kapot, stelletje k....lijders".
Meteen verontschuldigde hij zich weer door te zeggen dat die ander dat zei en
niet hijzelf. Na zo enige tijd heen en weer te hebben gepraat, dan weer met de
"ene" man, dan weer met de "andere" (je bent immers een geduldige
diender, nietwaar) werd het ons iets teveel. We vertelden tegen de man dat we
de rijdende psychiater voor hem wilden bellen.
Hierop ontstak die "andere"
in blinde woede en begon stevig met ons te vechten. We rolden door de huiskamer,
waarbij hier en daar wat huisraad sneuvelde. Er was inmiddels ook wat assistentie
gearriveerd. Terwijl we met vier man/vrouw op hem lagen keek de man om. Hij keek
ons aan met een rare blik in zijn ogen. Met een verdraaide rare stem riep hij:"Ik
maak jullie kapot." Ook verontschuldigde hij zich weer. Alleen duurde
dat maar enige seconden. Ondanks zijn kleine gestalte kwam hij met vier man in
zijn nek overeind.
Ik schreeuwde hem toen toe: "Als je nu niet stopt,
dan krijg je een klap voor je harses. Niet jij hoor, maar die ander."
De
collega's moesten ondanks de situatie toch lachen, maar de knokpartij begon weer.
Gelukkig werd kort daarna de man platgespoten en konden we verder met de surveillance.
De uitdrukking "niet jou hoor, maar die ander" heeft nog lang rondgewaard.
|