Midden in de nacht komt een man het bureau binnenstrompelen en blijft tegen de balie hangen. Hij heeft een groene legerjas aan, mompelt iets tegen mij en houdt zijn handen tegen zijn linkerzij gedrukt. Vervolgens probeer ik met de man een gesprek aan te gaan om erachter te komen wat hem mankeert, maar ik krijg er niets zinnigs uit. Ik loop naar de hal en vraag een collega om de tussendeur open te doen. Ik ga naar de man en haal zijn handen weg. Ik zie dat er in de jas een scheurtje zit van een centimeter of twee, waar druppeltjes bloed uit sijpelen. Ondertussen komt een collega bij ons en we leggen de man, die wit wegtrekt in zijn gelaat, languit op de bank in de hal. Rob H. opent de jas van de man en we zien een grote bloedvlek op zijn trui en aan de binnenkant van zijn jas. We krijgen
hierna uit de man dat hij met een mes is gestoken en we verzoeken om
een ambulance aan het bureau. Tijdens het wachten op de ambulance raakt
de man enkele keren het bewustzijn kwijt en is af en toe aanspreekbaar.
Gelukkig,
de ambulance arriveert en neemt de zorg voor de man van ons over. Later die nacht, tegen zes uur, rijd ik met mijn maat in de buurt en worden wij door de centrale meldkamer gestuurd naar een onwelle man, die voor het Victoriahotel aan de Prins Hendrikkade, op het trottoir zou liggen. Ter plaatse gekomen treffen wij inderdaad een man aan, die languit op het trottoir ligt. De man is zo dronken, dat het ons een lange tijd kost hem wakker te krijgen. Wij doorzoeken de zakken van de man om een identiteitsbewijs te vinden en vragen om een bus, die de dronkelap naar het bureau moet overbrengen. In één van de zakken van de man vinden wij een portefeuille met daarin fl 20.000,00 kontant. De man wordt naar het bureau gebracht en het geld veiliggesteld in een kluis aan het bureau. Toen de man later bij kennis kwam, vertelde hij ons dat hij autohandelaar was en de avond daarvoor goede zaken had gedaan. Vandaar dat grote geldbedrag. Ik dacht aan de beroofde Engelsman en vond het eigenlijk niet eerlijk. 
|