Auteur: Theo Evers jaar: 2001

Man van staal

Nadat ik buitendeur en de tussendeur had ontsloten, zag ik dat een jongen en een meisje de voorgeleidingsruimte werden binnengebracht.

De collega's die beiden hadden aangehouden, vertelden mij dat het vermoedelijk Italiaanse "Autonomen" waren. Zij waren op storende wijze muziek aan het maken op de Wallen en waren al diverse keren weggestuurd.

Omdat zij geen gevolg gaven aan het verzoek om op te houden met muziekmaken en weg te gaan, werden zij hierna aangehouden.

Ik maakte het werk waar ik mee bezig was af en liet de arrestant in een groepscel plaatsen.

Hierna bekeek ik de Italiaanse man. Ik moet zeggen dat ik nog nooit zoiets was tegengekomen in mijn werk.
De man had zeker voor enkele kilo's aan ijzer in, aan en door zijn hoofd geschroefd.

Hij had piercings in zijn wenkbrauwen, door de randen van zijn oren (jawel, van onder tot boven) door zijn lippen, in zijn tong en door zijn neus. Er was werkelijk geen plek aan zijn hoofd, waar geen stuk ijzer in zat.

Ik stelde mij netjes voor, maar de man was zo verontwaardigd en kwaad dat hij was aangehouden, dat hij niets van mij moest hebben.
Met gebaren maakte ik de man duidelijk, dat hij de stukken ijzer uit zijn gezicht moest verwijderen, maar de man weigerde dit te doen.

Ik verzocht hierop de kamerwacht om de man te fouilleren in de daarvoor bestemde ruimte.

Even later kwam de collega terug met de man en zei tegen mij: "Theo, hij wil geen enkel stukje ijzer uit zijn gezicht halen. Hij wilde zelfs met mij vechten om dit te voorkomen."

Ikzelf had het even gehad. Het was beredruk, ik stond al geruime tijd op mijn benen en snakte naar een bak koffie.
Met gebaren probeerde ik nogmaals de man te bewegen om het ijzer uit zijn hoofd te halen, doch er kwam geen enkele reactie.

Ik had gelukkig nog een laatste troef in handen.

Ik had aan mijn broekriem een groot, ijzeren, opvouwbaar zakmes. Met een opzichtig gebaar haalde ik hierna dat zakmes uit de houder en begon het mes langzaam, voor het gezicht van de man, open te vouwen tot een combinatietang.

Vervolgens deed ik uitvoerig voor wat ik van plan was met het ijzer aan zijn hoofd zou gaan doen.

Dit maakte kennelijk indruk, want ik heb hierna nog nooit een mens zo snel stukjes ijzer uit zijn hoofd zien halen.

Nadat ik al het ijzerwerk in een plastic zak had gedaan, mocht ook hij enkele uren van onze gastvrijheid genieten in een daarvoor bestemde ruimte.