Het is de nachtdienst van 12 op 13 juni 1991 als ik met een aantal van mijn groep voor het raam zit naast het bureau van de wcdt. Bp Jan zit als altijd met zijn benen op het bureau, lui achterover leunend alsof hij zojuist een cacaoschip van de Hollandse Lloyd eigenhandig heeft gelost. Het is dan ook al 2 uur! Zoals altijd was het een komen en gaan van passanten aan de balie. De meesten kwamen voor koffie maar werden het "bos" ingestuurd met de opmerking: "Staat er koffiehuis op de gevel? Nou dan! En nu wegwezen" Dit gold niet voor de vaste klanten maar die kwamen net vaak genoeg om niet te worden weggestuurd, er zaten slimmeriken tussen. De man die nu binnen kwam was een vage bekende uit de buurt die dus eigenlijk in aanmerking kwam voor die opmerking. Maar hij wilde geen koffie hij wilde dat wij mee gingen naar het Damrak. Aan de achterkant van het bureau zou een man zwemmen in het open Damrak. De fantast, die hadden wij nog niet gehoord vandaag. Echter de man volhardde en ik ging met een aantal collega's toch maar even kijken. In het midden van het open Damrak recht achter het bureau zwom een man zijn rondjes luid zingend. Op aanroepen van onze zijde werd lauw gereageerd. De rondjes werden steeds kleiner en de zwembewegingen steeds ongecontroleerde. Ik zag het lijk al drijven en legde mijn pistool, boeien en wapenstok op de steiger. Ik zag dat Ronald het zelfde deed. De man begon nu stukjes onder water te zwemmen hetgeen een reactie bij het massaal aanwezige publiek opwekte. Men begon de man aan te moedigen! De rest van de groep die bij ons op de steiger stonden begonnen Ronald en mij aan te sporen het water in te gaan: "Ga nu anders ben je te laat! Snel!" Ronald en ik keken elkaar aan met een blik van ga lekker zelf als je vindt dat het niet snel genoeg gaat. De man bleef nu stil in het water liggen met zijn gezicht naar beneden. Onmiddellijk begaven wij ons te water en zwommen richting de man. Of het kwam dat ik er eerder in lag dan Ronald of het feit dat ik toen nog niet rookte en Ronald wel, weet ik niet maar ik was het eerst bij de drenkeling. Vlak voordat ik hem kon pakken verdween hij onder water. Ik stak mijn arm onderwater en pakte de man in de kraag van zijn jas vast. Samen met Ronald de man naar de steiger gebracht waarna deze snel de kant werd opgetrokken. Na zo'n 10 minuten in het water te hebben gehangen aan de steiger (er was toen nog geen trap) gaven wij toch maar een brul. Oeps! De rest was ons vergeten, even te druk met het slachtoffer. Ondanks reanimatie door collega John gaf de man geen teken van leven meer. Ook de ambu kon niks meer voor hem doen. Aangezien de man letsel op zijn hoofd had werd een misdrijf niet uitgesloten en werd de piket-recherche gewaarschuwd. Later bleek dat het een Ier was, die tijdelijk woonachtig was in hotel Meeting Point in de Warmoesstraat en zijn dagen doorbracht met het veelvuldig consumeren van alcohol. Kort voor zijn overlijden was hij beroofd op straat en daarbij het hoofdletsel opgelopen. Geen doodslag dus maar een stom ongeluk. 
|