Auteur: Gerard Mak jaar: jaren '80

Kantinebaas Henk zie ook Broodje kaas zie ook Kantinedienst

Hij was een ouwe hoofdagent zonder vooruitzichten. Het straatwerk had hij allang achter zich gelaten, en binnen het bureau werd hij opgezadeld met het beheer van de kantine.

Henk zou zorgen voor de inwendige mens. Misschien had het sociaal akkoord van de politiebond daar voor gezorgd, maar ineens hadden we een échte kantine waar je lekker vet kon vreten. Henk was een meester in het bakken van kroketten. Vaak gooide hij te veel kroketten in vet, waarna hij een brul door de ruimte gaf: "Kroket! Wie heeft er een kroket besteld? Niemand?"
"Dan vreet ik hem zelf op….!" brulden alle aanwezigen. Dat was iedere dag vaste prik.
Henk lustte er wel pap van. Gaande de uitoefening van het nieuwe specialisme, groeide ook de sortering van Henk. Hij maakte slaatjes, bestelde vleeswaren en draaide ballen gehakt.
Henk was de hele morgen druk bezig met de voorbereidingen om het de maten in de middagpauze zo aangenaam mogelijk te maken. Een nobel streven, maar de mentaliteit van de smerissen was anders.

Veel van hen beschikten over een keiharde of vreemde galgenhumor, die niet door iedereen werd gepruimd. Toen de slaatjes van Henk in de koelkast op 'scherp' werden gezet, en hij bij de eerste bestelling de koelkast opende en zijn creaties op de vloertegels zag pleuren, moesten de aanwezigen eters bukken om de door Henk toegeworpen brei te ontwijken. Henk was duidelijk over zijn toeren en verdween voor een paar daagjes rust.

Bij terugkomst werd hij weer met open armen ontvangen. Men prees zijn arbeid en werklust, maar al snel kwam er de klad in. Zijn gehaktballen werden de grond ingeboord en men betichtte hem ervan, dat hij oud brood vermaalde met het verse gehakt. Het product werd betiteld als een broodbal. Om het vermoeden van zijn malversaties te bevestigen, bleef Henk vaak genoeg met een ruime partij gehaktballen zitten. Hij begreep er geen snars van. De boze opzet van de dienders vierde hoogtij, toen er een keurig geklede man aan zijn toog verscheen en een gehakt bal bij Henk bestelde.
"Op brood of zo op een schoteltje?" vroeg Henk beleefd.
De man opende een plastic zak en verzocht Henk de bal gehakt met een tang uit de juspan te vissen, en deze in het geopende zakje te deponeren. Hij had de vreemdeling een beetje raar aangekeken na dit verzoek, maar liet een bal gehakt in de plastic zak ploffen. Toen het zakje werd dichtgeknoopt en voorzien werd van een sticker waarop de vreemdeling aantekeningen maakte, informeerde Henk wat er gaande was.

"We hadden klachten", zei hij, "ik ben van de Keuringsdienst voor Waren. We gaan uw bal onderzoeken."

Vóórdat Henk van kleur verschoot, liep de kantine al leeg. Maar zijn ballen bleken goed….

www.gerardmak.nl