Op een dag kregen mijn maat en ik de opdracht te gaan naar de Kloverniersburgwal alwaar een van "onze" verslaafden tengevolge van een overdosis onwel was geworden. Ter plaatse aangekomen troffen wij een totaal versufte junk aan. Ik besloot onze dienstauto op de stoep te parkeren. Dit om het overige verkeer verder doorgang te verlenen. Nog voor wij uit konden stappen en eerste hulp konden verlenen, begon de junk steeds harder te gillen. Op mijn vraag wat er aan de had was schreeuwde hij:" Je staat op mijn voet", je staat op mijn voet man!". Ik begreep dat ik met een van de wielen van de dienstauto op zijn voet stond. Onmiddellijk zette ik de auto in zijn achteruit, in de hoop dat het gegil stopte. De junk begon tijdens het achteruit rijden nog harder te gillen. Naar later bleek, reed ik weer over zijn voet. In zijn eerste melding had junk Klaas het woordje "stond" vergeten. Klaas bedankte voor onze hulp en liep scheldend weg in de richting van de Zeedijk. Op de vraag of wij nog ergens mee konden helpen is tot op heden geen antwoord gekomen. 
|