Auteur: Cor van Ammers jaar: 1983 of 1984 1980-1986 groep 2

Foutje bedankt!

Het zal 1983 of 1984 zijn geweest. Zoals elk jaar werd er in september een marathon van Amsterdam georganiseerd. De finish zoals gebruikelijk op de Dam. Niet iedereen stond te trappelen om daar zijn of haar inbreng aan bij te dragen.
Voor mijn maatje Jan B en mij was het toch even een moment om tussen de hoeren en junks vandaan te komen en in contact te komen met "normale" burgers.

Het was een prachtige zondag en van de brigges hadden we een geweldige post toegewezen gekregen vlak bij de finish. Twee opdrachten kregen we mee.

Geen publiek over het parcours en de meest belangrijk……als de koploper richting finish komt, over het Damrak, zal deze vooraf worden gegaan door een aantal voertuigen van de organisatie en een auto met cameraman van de NOS.
Jan,…..aan jou is de taak om deze voertuigen niet over de finishstreep te laten komen! Nou…dat was dus duidelijk!

Het zonnetje scheen, het publiek hield zich keurig aan de afzettingen dus we hadden een "getrokken" middag. Het enige waar we nog op moesten letten was of we al een koploper in zicht kregen. Gelukkig werden we via de omroepinstallatie van de organisatie regelmatig op de hoogte gebracht waar de kopgroep zich bevond zodat we ongeveer konden bepalen op welk moment wij op de kruising van de Dam en de Damstraat moesten gaan staan om de voertuigen die kant af te laten buigen. Voor onszelf hadden we bepaald dat als we "Rokin" zouden horen en langzamerhand tijd werd om positie in te nemen.

Zoals al aangegeven was het een mooie dag en lunchpakketten bestonden toen nog niet. Gelukkig kwamen de, nu bekende, sportdrankproducenten ons zeer tegemoet.

Een klotsende buik hadden we dan ook al snel bereikt. Op het moment dat wij toch wel even naar het toilet wilden gaan hoorden wij de omroepinstallatie schallen: " De koploper draait nu het Rokin op dus het zal niet lang meer duren en zien we….(de naam is me ontschoten)….als winnaar over de meent komen!"

Dat was dus ons woord! Ok…dan maar niet plassen. Dit varkentje zouden we even wassen en daarna zouden we wel gaan.
Inderdaad….na korte tijd zagen wij een aantal voertuigen op ons af komen. Loper(s) konden we niet zien. Kennelijk werd het zicht op hem ontnomen door de voertuigen.

Jan zei: "Ik doe het wel even" en hij liep de kruising op….zeer duidelijk zichtbaar voor een ieder. Pet iets achter op zijn hoofd zag ik dat hij zijn rechterhand naar boven bracht en met zijn linker een zeer duidelijk gebaar maakte naar links….de Damstraat in. Dit hield hij ongeveer 1 minuut vol. Later hoorde ik van hem dat hij de bestuurders van de voertuigen al in een vroeg stadium duidelijk wilde maken welke kant ze op moesten zodat daar geen onduidelijkheid over zou bestaan.

Ik stond het allemaal gade te slaan op de vluchtheuvel en we hadden snel afgesproken dat als het fout zou gaan, ik vanaf de vluchtheuvel bijstand zou verlenen maar zoals het er uit zag was dat niet nodig.
Toen de voertuigen Jan, driftig gebarend, op enkele meters genaderd waren zag ik dat ze hem goed begrepen hadden en ook daadwerkelijk de Damstraat in reden. Als laatste zag ik de auto van de NOS rechtsaf gaan met in de achterbak een opgevouwen cameraman.

Ik moest daar wel enigszins om lachen en dacht bij mijzelf: "Die zal de afgelopen 2 uren wel als onprettig ervaren hebben…ach ja…had ie maar een vak moeten leren!" hahahaha.

Waar ik eigenlijk niet direct op gelet had was of er wedstrijdlopers aan kwamen. Toen ik mij dat realiseerde zag ik nog net in mijn ooghoek een zwaar bezweet figuur in sportkleding rechtsaf de Damstraat inlopen.

Toen ik dat zag schreeuwde ik: "Je gaat verkeerd!!!" Was al niet meer nodig. Ik zag de loper verbaast om zich heen kijken want hij stond voor een afgesloten hek zonder finishstreep en lint waar hij doorheen moest lopen.

Op dat moment werd mijn aandacht afgeleid door de speaker en ik hoorde…."Dat is wel erg zeg maar….kijk wie daar over de streep komt….het is (naam?) in de tijd van 2 uur…en nog wat. Inderdaad….nummer twee bleek die dag toch de winnaar van de Amsterdamse marathon te zijn geworden en dit alles omdat de loper die op het Rokin een kleine versnelling had geplaatst om te kunnen winnen, de bocht rechtsaf nam de Damstraat in.

Achteraf bedacht ik mijzelf: "Niet echt vreemd! Je loopt al ruim twee uur achter een auto aan met in de achterbak een opgevouwen cameraman…dus die afslag zal ook wel goed zijn….als ik de auto maar volg!

Natuurlijk hebben we er met z´n alle enorm om moeten lachen, maar ik wist dat Jan er zich op z´n zachts gezegd niet echt "happy" bij voelde.
Later hoorden we dat de organisatie met beide lopers een regeling had getroffen. Ook in die tijd ging het al om aardige bedragen…in ieder geval meer dan ons maandsalaris.