1981, posthuis Spaarndammerstraat, het opleidingsposthuis voor de beginnende diender. Onder de hoede van ervaren hoofdagenten werd je daar de eerste kneepjes van het politievak bijgebracht. Dit tot grote ergernis van de winkeliers in de buurt, immers, iedere drie maanden kregen ze weer een verbaal van de `nieuwe` agentjes, steeds weer voor het zelfde, precario, laden &lossen etc. Wij vonden dat we vreselijk goed bezig waren maar de winkeliers dachten daar anders over. Nu was het zo`n beetje traditie dat er aan het einde van de werkweek een beetje gedold werd, elkaar een beetje pesten en zo. Een van de favouriete bezigheden van de mentoren was, op het moment dat we naar huis gingen, vanuit het zolderraam een emmer water naar beneden kijlen. Prachtig natuurlijk en wij namen die hobby al snel over. Het was dus iedere laatste werkdag wachten op de dingen die komen gingen. Mijn beurt kon dan ook niet uitblijven en van mentor Herman van H. kreeg ik dus mijn, volgens hun, welverdiende douche. Ik bedacht me dat mijn wraak zoet zou zijn, mede te meer omdat de andere agenten in spe hier natuurlijk hartelijk om konden lachen, zo dus ook Marion van der S. Ik besloot een paar dagen te wachten omdat men natuurlijk bedacht was op represaille. Na twee weken zat ik in de typekamer aan het einde van de gang met uitzicht op het water dat uitkomt op de Houtmankade. Naast mijn bureau stond een rijkelijk gevulde emmer. Terwijl ik voor de tweede keer een verbaal over moest doen omdat de heren mentoren vonden dat er te veel type out gebruikt was, hoorde ik de onmiskenbare tred van Marion. Ik hoorde hakken van haar dienstschoenen tikken op de stenen vloer van de gang en besloot dat dit het moment van wraak was. Ik pakte mijn emmer en wachtte tot ze, volgens mijn gehoor, vlak om de hoek moest zijn. Met een sierlijke zwaai kwam mijn met water gevulde emmer om de hoek en.....een voltreffer...kan ik U melden ! In afwachting van de reactie van Marion en mezelf al verkneutelend op haar scheldkannonade keek ik om het hoekie. Mijn emmer had doel getroffen, dat was wel duidelijjk, de vrouwspersoon was zeiknat, ook dat was gelukt. Wat echter ook nat was geworden, was het rijbewijs dat deze buurtbewoonster gevonden had en dit maar even bij de politie kwam brengen. Ik op weg naar de bloemist.!!! 
|