Op een mooie zomerdag ergens in de jaren tachtig, had groep 1 een ochtenddienst. Plotseling kwam er een Duitse man, hevig over de rooie het bureau binnenlopen. Hij schreeuwde tegen de dienstdoende kamerwacht, in het Duits, dat dit de zoveelste keer was dat zijn autoradio in Amsterdam, uit zijn auto was verdwenen en hij voor de zoveelste keer hiervan aangifte moest doen. Het zou ook de laatste keer zijn dat hij naar Amsterdam was gekomen. Nooit meer zou hij hier komen. De kamerwacht, kennelijk niet geschrokken of onder de indruk, van het geschreeuw van deze man, liep direct naar de radio, die geplaatst was bij het ronde raam in de wachtcommandant ruimte. Hij zette deze radio wat harder en liep weer terug naar de Duitse man. Hierop hoorden wij, dat de kamerwacht, in zijn beste Duits tegen de man zei: "Het geeft niet hoor. Je mag hier wel even luisteren". Wij hebben deze man nooit meer terug gezien en zoals zo vaak gingen wij naar huis met pijn in de kaken van het lachen.
|
