Vooral in de 70-er en 80-er jaren werd Amsterdam overspoeld door no budget toeristen. Deze mensen, vooral Duitsers en Italianen, kwamen naar het Mekka van het Noorden om een vorstelijke shot heroine te nemen in de vele hotels van minder kaliber. De heroine in Amsterdam was van een andere samenstelling dan deze mensen gewend waren, zodat vele van hen een vroege dood stierven. De rechercheafdeling had het vrij druk met de afhandeling van de vele doden. Soms hadden wij in een weekend wel 4 heroinedoden. In vele gevallen wisten wij de familie te achterhalen, die dan voor de begrafenis zorg droeg. In enkele gevallen kon de familie niet bereikt worden of was niet in staat om hun nabestaande een menswaardige begrafenis te bezorgen. Immers ivm de Wet op de Lijkbezorging moest de dode binnen 4 dagen begraven worden. In een dergelijk geval namen wij contact op met het Gemeentelijk Bureau voor Lijkbezorging. Men werd dan voor de "armen" begraven. Dat gebeurde altijd op de Ooster Begraafplaats. Marijn en ik moesten nog iets regelen bij het genoemde bureau en wij waren toevallig getuige van de ter aardebestelling van een van deze ongelukkigen, waarvan wij pvb hadden opgemaakt. Door nieuwsgierigheid gedreven gingen wij even kijken. De kist werd begeleid door 2 mannen met hoeden met het Amsterdamse wapen. Verder was er niemand aanwezig. Bij het graf gekomen nam een van hen plechtig zijn hoed af. Hij vertelde, dat het traditie was om toch nog even iets tegen de overledende te zeggen. Hij stond aan de rand van het graf en sprak plechtig de volgende woorden: "Hij is gestorven aan de heroine, aan hem viel niets te verdienen. Dichtgooien." Hoewel wij op een begraafplaats stonden hadden wij toch moeite om ons lachen in te houden......... 
|