Auteur: Theo Iking jaar: onbekend

De Zwerver

Op een gegeven ogenblik ontdekten de dealers dat men zoveel mogelijk uit het zicht van de politie moet gaan dealen om de pakkans klein te houden.
Zo gingen er een aantal dealers hun werkterrein verleggen naar het metro-station Nieuwmarkt en gingen daar op het perron onder de grond verder met hun handel. Daardoor hoefde men eigenlijk maar twee trappen/liften in de gaten te houden die op het perron uit kwamen.
Bij deze trappen werden door de dealers "uitkijken" neer gezet die later bolletjes dope als beloning kregen. Zodra er dan "iemand" de trappen af kwam die zij niet vertrouwden, dan werd de dope op de grond of onder de bankjes gegooid en stopte men even met de handel.

Om toch bij deze dealers in de buurt te komen werd het idee bedacht om als zwerver verkleed daar rond te gaan hangen. Gekleed in een lange oude houtje-touwtje jas, dichtgebonden met een stuk touw. Een smerige slobberbroek aan, een grote rossige pruik op van half lang haar en getooid met een smerige alle kanten opstaande opgeplakte baard was de vermomming bijna kompleet.
Vervolgens een aantal met kranten opgevulde plastic tasjes en een fles drank in een bruine papieren zak, maakte de rest af. De portoon goed verstopt onder de kleding en het microfoontje in de baard en onder de pruik een "oortje" in.
Vervolgens ben ik gaan liggen op één van de banken in de metro. Ik lag op ongeveer tien/vijftien meter van de dealers. Ik hield me half slapende en liet af en toe een flinke roggel horen.

Toen ik de eerste deal zag en probeerde fluisterend in de microfoon de signalementen door te geven, kwam er geen enkele reactie van de aanhoudingsposten die zich boven de grond bevonden. Het bleek later dus dat met onze "man tot man" portofoons haast geen verbinding mogelijk was tussen de personen onder en boven de grond, tenzij je luid en duidelijk in de microfoon sprak en dat kon dus niet met de dealers zo dicht in de buurt.

Het tweede probleem waren de metro-controleurs. Deze waren niet op de hoogte van onze actie en stapten uit een metro. De controleurs, z´n vijf/zes man sterk, liepen langs de groep van z´n twintig verslaafden en dealers en kwamen direct op mij af lopen. Ik hield mij slapende. Zonder een waarschuwing had ik gelijk de eerste schop te pakken. (ik was kennelijk te vies om aan te pakken) . Zo dicht bij de dealers kon ik mij dus niet kenbaar maken. Ik stond op en strompelde naar buiten met mijn fles in de hand en de plastic tasjes bij mij. Kennelijk ging ik te traag want ik kreeg nog wat schoppen ter aansporing. Eén maal de roltrap op, gingen de controleurs weer naar beneden en stapten in een aankomen metro.

Zij hadden hun werk weer gedaan. En de dealers ???? die hebben wij daar toch weg gekregen maar dat is weer een ander verhaal.