De Amsterdamse binnenstad zonder `gebruikers` is ongeveer hetzelfde als bier zonder schuim. Net als in andere grote steden is er altijd in de onmiddelijke nabijheid van een Centraal Station een concentratie van drugs gerelateerde aspecten. Kijk maar naar het CS Rotterdam met zijn Perron nul, Kruiskade ...Berlijn met Bahnhof Zoo. Kortom, Amsterdam vormt hierop echt geen uitzondering. Amsterdam heeft dus zijn Zeedijk. Een bijzonder uniek stukje Nederland kan ik U melden, stelt U zich het volgende eens voor:....U betreed de Zeedijk vanaf de Prins Hendrikkade bij het tegenwoordige Barbizon Palace en U loopt de Dijk af richting de Nieuwmarkt,..U komt dan het volgende tegen:..een groep van ongeveer 200 a 250, veelal Surinaamse mensen. Kunt U zich voorstellen hoeveel mensen dat waren en wat voor een dreiging daarvan uitging. Dan nog te bedenken dat het meer en deel daarvan verslaafd was aan harddrugs en zich bediende van criminele activiteiten om hun verslaving te financieren. De argeloze toerist die dus de gore moed had om met zijn zojuist aangeschafte platte grond van Amsterdam, compleet met rode stipjes bij het Anne Frankhuis, het Begijnhof en de Hortis, zeulend met zijn Samsonite de ` Dijk` op te lopen, risceerde compleet gestofzuigd te worden en tegen de tijd dat hij halverwege was, ter hoogte van de Stormsteeg zag je dan daar een lijkbleek persoon in zijn boxershort om politie roepen. Er moest dus iets gebeuren en men had op Bestuurlijk niveau het volgende bedacht:..... .....' de boot ` !! Een woonark welke in het Open Havenfront lag afgemeerd en waar de verslaafden, onder toezicht, hun dope mochten en konden gebruiken. Nu denkt U natuurlijk dat hierover nagedacht was en dat men in de gemeenteraad niet had stilgezeten...dat lijkt ook zo, maar de praktijk was iets anders. De Boot lag op een steenworp van de KLM touringcars en iedere keer als er weer een bus stopte op weg naar- of komende van Schiphol, stroomde de boot leeg en een kwartier later werden de koffers de boot opgesjouwd. Ik heb luchthavenlabels van over de gehele wereld achter de toonbank zien liggen. Kijk...zo goed was er dus over na gedacht, een boot vol harddrugsverslaafden vlak bij het Centraal Station. Nu waren er in het Wallengebied wel meer van dit soort gelegenheden waar gebruikers bij een kwamen. In de Monnikenstraat vlak bij de Nieuwmarkt en de Zeedijk was ook zo`n pand, een bouwval en afgesloten van alle nutsvoorzieningen. Veelal buitenlandse gebruikers, hoofdzakelijk Duitsers, maakten gebruik van dit dopepand. Het was dan ook iedere keer weer een verrassing wat of wie we zouden aantreffen bij het betreden van dit pand. Met name op de bovenste verdieping was het een vreselijk puinhoop. Etensresten vermengd met menselijk uitwerpselen lagen in de gootsteen van het aanrecht en de gestolen goederen, lege koffers meestal lagen door het gehele pand verspreid. Het is zelfs een keer voorgevallen dat collega`s gealarmeerd werden door voorbijgangers, het pand betraden en vervolgens in een bananendoos een baby aantroffen die door zijn moeder was achtergelaten. De Zeedijk nu, anno 2005, een prachtige buurt met een welig tierend horeca leven, lekkere restaurantjes en gezellige kroegen. Kroegen die vroeger in handen waren van surninaamse uitbaters. Namen van cafe`s als Emil`s Place, Babaloe, Stan & Robert......en zo waren er nog wel meer. Ieder zichzelf respecterende yup zal vol trots en op feestjes en partijtjes vertellen dat hij of zij met regelmaat de Zeedijk bezoekt en nog nimmer last heeft gehad van die junks. Dat is natuurlijk prachtig en hoort ook zo, maar besef wel dat de Dijk altijd een vreselijke aantrekkingskracht zal uitoefenen op een ieder die dit associeert met drugs. Dit zal nimmer verdwijnen. U zult altijd een risico blijven lopen... `de Dijk` slaapt namelijk nooit...!` |
