Auteur: Piet Middelkoop Jaar: jaren '80

Damduif

"Alle duiven op de Dam"..... voor menige toerist een gewaarwording en voor de winkeliers in de nabije omgeving en de vaste bezoekers een bron van duivenpoep-ellende.

Het einde van een werkweek werd altijd beeindigd met een vroege dienst (7-15) aan het bureau, en voordat de dienst werd "overgegeven" aan de middagdienst moesten er altijd wat rituelen uitgevoerd worden. Alle gevonden voorwerpen die op de dag werden gebracht aan het bureau moesten in een grote tas gedaan worden en worden voorzien van een label met naam, adres van de eerlijke vinder. paparassen en papieren, bloedblokken en al dat soort zaken moesten klaargelegd worden voor vervoer.

Op hoogtijdagen een klusje waar je niet vrolijk van werd. Maar goed, het zijn van kamerwacht had deze werkzaamheden in zich, dus niet getreurd en aan deze klus begonnen.
Telkens werd ik onderbroken door iemand die zich aan de balie vervoegde met een vraag, zodat ik al een aardig tijdje bezig was met het inschrijven van de gevonden voorwerpen.

"Hello sir, I think this pigeon is very sick" riep iemand mij toe. Ik draaide mij om richting balie en zag daar een toerist staan met in zijn hand een "Damduif".
Alhoewel ik geen vogelaar was, kon ik in de loop der tijden best wel een duif, en zeker wel een damduif herkennen.
De damduif ziet er over het algemeen vrij dik uit en beweegt zich moeilijk, zo ook deze duif. Aan één van de pootjes ontbrak een "teen". Een nader onderzoek wees uit dat de duif dit teentje al jaren mistte.

Wel stond ik voor een dilemma: deze toerist weer naar buiten sturen met de duif onder de vermelding dat er niets aan de hand was, of, om de snelheid er in te houden-mijn gevonden voorwerpenlijst was nog niet af- deze duif overnemen van de toerist met de vermelding dat wij goed voor hem zouden zorgen.
Ik koos voor de laatste optie.
De toerist liep tevreden, hij had immers een duif van de wisse dood gered;-), de deur uit.

Tja, daar zat ik dan met een Damduif.... Ik moest hem straks maar even terug laten brengen naar de Dam door een van mijn collega's.
De duif sjokte op de balie heen en weer op zoek naar voer... Omdat hij toch wel in de weg liep, opende ik onder de balie een van de fouilleringslades waarin normaal de fouilleringspullen van de arrestant bewaard werden. Ik sloot de lade tot op een kiertje en ging verder met mijn werkzaamheden. ....

Eindelijk ,daar was de aflossing en het lange weekend stond voor de deur.

Drie dagen later.

We begonnende week met een avonddienst en de eerste arrestant werd voorgeleid en gefouilleerd. De kamerwacht opende de fouilleringslade en schrok zich wild. In de lade liep een manke duif in de rondte op een laag uitwerpselen.

Met een beschaamd gevoel heb ik de Damduif, die inmiddels het postuur van een redelijke wedstrijd-duif had gekregen, weer op zijn natuurlijke habitat (juist ja, de Dam) de vrijheid gegeven.