In de tijd dat ik bij de recherche zat, werden er veel acties en invallen gehouden. Het leek wel of de duvel er mee speelde, maar altijd had de brigadier Bert de dienst en was dan als wachtcommandant de spin in het web. Ik zag hem een keer zwetend achter het orgel ( typemachine ) zitten om 160 vreemdelingen te muteren, die op een zaterdagavond werden aangehouden. Dat was een actie in samenwerking met de burgerpot, de recherche en de Uniformdienst en uiteraard de Vreemdelingenpolitie. Om alle arrestanten uit elkaar te houden werden er met viltstift cijfers op de handen van de verdachten geschreven, waarna zij naar de binnenplaats van het bureau gingen. Eén of andere slimme advocaat vond uit, dat het schrijven met een viltstift tegen de lichamelijke integriteit van een arrestant was, zodat dit snel was afgelopen. Nu kregen de arrestanten bij grote acties de plastic fouilleringszak met een nummer mee. Dit bleek ook geen succes te zijn, omdat de zakken onderling gewisseld werden. Op een keer was er een grote inval op de kop van de Zeedijk. Mijn maatje Loek en ik mochten niet mee doen met de uiteindelijke inval, maar werden uit voorzorg geposteerd aan de achterzijde van de 'te invallen' percelen ter voorkoming dat een verdachte kon vluchten. In die tijd was het Barbizon nog niet gebouwd, maar was het aan de zijde van de Prins Hendrikkade één grote bouwval. Wij stonden op deze bouwval en hoorden de collega's binnenvallen. Na een half uur daar gestaan te hebben. verveelde ik mij een beetje. Ik zag op de bouwval een lege fles liggen. Uit pure verveling gooide ik die fles tegen een muur, waardoor er een knal klonk alsof een pistool werd afgeschoten. Vervolgens viel er een man van de muur af. Deze had zich steeds weten te verschuilen, maar meende dat er op hem geschoten werd en hij gaf zich over. Het bleek een illegale vreemdeling te zijn, die wij naar het bureau hebben overgebracht. Je kunt al raden wie er weer in het bureau aanwezig was om toch maar orde in de chaos te scheppen.
|