Auteur:
Jan van Wijk jaar: jaren '90 | Brede
gimlach |  |
Guido
is een bij iedereen bekende verslaafde met alles erop en eraan. Zo zijn de
eetgewoonte van Guido niet de beste en ook zijn lichaamsverzorging laat ernstig
te wensen over. Bovendien poetst Guido nooit zijn tanden en dat laat zijn sporen
na.
Na enige tijd vielen de tanden spontaan uit zijn mond. Via de GGD
had Guido weten te regelen dat e.e.a. toch kon worden opgeknapt in zijn mond door
middel van een kunstgebit. Na de nodige tandartsbezoeken had Guido zijn nieuw
fokkelende gebit en liep hij breeduit lachend door de buurt. Hij kreeg werkelijk
van iedereen complimenten. Het was algemeen bekend bij vriend en vijand dat Guido
een prachtig stel tanden had.
Nu had Guido wel onderdak, maar soms was
het wat lastig om naar huis te gaan en als het dan toch mooi weer was dan sliep
Guido op straat. Guido's luchtwegen waren ook niet meer van de beste en lucht
halen door zijn neus dat ging al jaren niet meer.
Hierdoor was Guido genoodzaakt
om met zijn mond open te slapen. Het nieuw verworven bovengebit liet dan langzaam
los en viel dan met een tik op de onderkant. Guido was bang dat het bovenexemplaar
uit zijn mond op straat zou vallen en vond de oplossing door zijn gebit preventief
uit zijn mond te halen en dan op zijn borstkast te leggen.
Guido sliep
weer op straat en legde zijn bovengebit weer zoals gebruikelijk op zijn borstkast.
Na een aantal uren slapen werd Guido wakker en voelde op de plek waar hij zijn
gebit had achter gelaten. Het gebit was weg. Het was gestolen en of hij daarvan
aangifte kon doen vroeg hij mij.
Met de aangifte kon Guido dan weer voor
vervanging zorgen. Na enige tijd had Guido weer een nieuwe bovenklapper. Kwaad
brieste hij tegen mij: "moet je nou eens kijken wat die amateur heeft gedaan".
Guido opende zijn mond en ik zag dat het bovengebit wel drie tinten in
kleur afweek van het ondergebit.
|