Auteur: Theo Evers
jaar: 2000
De blinde schutter
Ik had mij tijdens een van de kadervergaderingen opgegeven als chef van dienst voor de Millenniumnachtdienst. Samen met mijn stagiair, de kapitein van de Marechaussee Menno en een dubbele bezetting aan collega's zou ik DE eeuwwisseling aan bureau Warmoesstraat meemaken.

Op oudejaarsavond liep ik door de Warmoesstraat naar het bureau. Het was een enorme drukte op straat en iedereen was in een vrolijke stemming. Ik wurmde mij tussen de mensenmassa door, die al hossend door de straat trok.
Nadat de middagploeg naar huis was gegaan, maakten wij onder elkaar afspraken over de manier van tolerantie en optreden tijdens deze nachtdienst. Vervolgens gingen de eerste posten de straat op.

Op een gegeven moment klonk een iets opgewonden melding over de portofoon:
"Er wordt geschoten" en vervolgens werd een lokatie doorgegeven waar de schutter zich bevond. Weer even later klonk over de portofoon: "Alles is onder controle".

Minuten later werd de schutter het bureau binnengebracht. Het bleek een turkse man te zijn, afkomstig uit Duitsland. Hij vierde bij ons de Millenniumwisseling en stond op straat met een 'klappertjes' pistool in de lucht te schieten. Het pistool leek levensecht op een 9 millimeterpistool.

Het bleek heel gewoon te zijn in Duitsland met een namaakpistool tijdens jaarwisselingen in de lucht te schieten. Aangezien het bij ons verboden was, werd na overleg met een dienstdoende officier van justitie, het pistool inbeslaggenomen ter vernietiging en moest de man contant enkele honderden guldens boete betalen.

Die nacht regende het aanhoudingen van Duitse mannen, veelal van Turkse afkomst, die met namaakpistolen aan het schieten waren.
De nachtdienst verliep, in verhouding met de verwachting van diverse escalaties, redelijk rustig.
Tegen vijf uur riep een van mijn collega's: "Kijk eens naar buiten. Daar voor het bureau aan de overkant. Een man met een revolver! "

Wij zagen door het raam, dat aan de overkant van de rijbaan, pontificaal tegenover het bureau, een man stond die opvallend links en rechts de straat inkeek, zijn rechterarm omhoog bracht en dat hij in zijn rechterhand een revolver vasthield.

Direct hierna zag ik dat hij de trekker van de revolver overhaalde en hoorden wij enkele harde knallen, afkomstig uit de revolver van de man.
Enkele collega's stormden hierop het bureau uit en de man werd vervolgens via de arrestanteningang (ook wel artiesteningang) het bureau binnengebracht.

De man, een Duitser, werd bij mij voorgeleid en ik vroeg hem hoe hij zo stom kon zijn om precies voor het bureau te gaan staan knallen.

De man antwoordde dat hij blind was en dus nooit in de gaten had gehad dat hij voor een politiebureau stond.

Ja, ja, antwoordde ik, maak dat de kat wijs. De man zag er niet uit alsof hij blind was en we hadden toch gezien dat hij, voordat hij begon te schieten, links en rechts de straat in had gekeken. Trouwens er was ook niets bijzonders aan zijn ogen te zien.

Bij nader onderzoek bleek de man echt blind te zijn, maar dat veranderde niets aan de wijze van afhandeling van de overtreding. Ook hij raakte zijn nepvuurwapen kwijt en moest de boete direct betalen, ondanks zijn smeekbeden om de revolver terug te geven.

Enkele maanden later kreeg ik nog een brief van deze man, met daarin diverse verontschuldigingen. Hij had totaal geen moeite met de opgelegde boete, maar was zeer verdrietig dat hij zijn revolver kwijt was. Hij verzocht mij wederom om de revolver terug te geven, hetgeen onmogelijk was omdat de revolver inmiddels was vernietigd.