Dienstdoen aan het Bureau Warmoesstraat was op zich al een ervaring, maar vereiste van de dienders ook een behoorlijke aanpassing, geen dag ging voorbij of er gebeurde wel iets bijzonders. Niet in de laatste plaats veroorzaakt door de dienders...het begrip actie en reactie is daar ooit ontstaan. Zomer detachement...aanvulling van collega`s uit het land. De Warmoesstraat had een chronisch tekort aan dienders dus was op bestuurlijk niveau besloten dat er aanvulling uit den lande zou komen. We werden dus aangesterkt met collega`s uit kleine Rijkspolitie gebiedjes. In vol ornaat arriveerden ze aan de Warmoesstraat en op een van de eerste diensten ging ik dus de straat op met een collega uit Boerenstronkenradeel. Ik had eerst niets in de gaten tot dat hij voor mij uit het bureau uitliep...in rijbroek met hoge laarzen, glimmend als een honde... in de maneschijn. Dat wordt wat op de ` dijk ` zo meteen dacht ik en probeerde hem dat duidelijk te maken. Geen gehoor ...dus...maar voelen.! De St Olofpoort door en rechtsaf de Dijk op. Mijn collega keek enigszins benauwd naar de schare mensen die er plotseling op hem af kwam. Bij het zien van zijn uniform gaven zeker een stuk of tien van hen aan ` hoe hoog de sneeuw lag ` !! en brachten een groet die ongeveer 40 jaar daarvoor veel angst inboezemde. Hij begreep wat ik hem probeerde duidelijk te maken. !! Ook de Koninklijke Mareschaussee leverde aan de Warmoesstraat, Deze collega`s sliepen veel al in de Oranje Nassau Kazerne aan de Sarphatistraat omdat ook vele onder hen uit den lande kwamen. Zo-ook Jannes. Jannes kwam ergens vandaan waar geen klinkers lagen alleen maar klei en gras. Jannes was puur natuur en was absoluut van niets onder de indruk. Jannes had het Paradijs ontdekt. Jannes zat regelmatig te ` posten` in cafe Groningen op de Zeedijk en kwam dan vlak voor tijd weer binnen. Jannes werd vervolgens heel snel naar de kleedruimte gebracht en via de steiger weg. Dit kon natuurlijk niet, maar Jannes wist zich met de weelde geen raad. Soms was hij zo in de war dat hij onder zijn uniform gewoon zijn slippers, -die veters vond Jannes maar niks-droeg. Sommige `ouwe dijkbewoners` kennen Jannes nog steeds. Ook de burgerij wist af en toe niet wat men van de Warmoesstraat moest denken...stelt U zich voor dat je als burger aangifte komt doen in het veilige politiebureau en je wordt te woord gestaan door een man in een witte doktersjas met op zijn hoofd een oranje verkeers pion met daaronder aan flitsend waarschuwingslicht zoals bij aanrijdingen gebruikt wordt..` goedenavond...wat kan ik voor U doen ..? U,.. U niets maarre...wat kan ik voor U doen.? |
