Auteur: Marten de Vries
jaar: jaren 80


Vibratie


Begin jaren '80 was ik op een koude winterse dag, samen met een collega (en zoals veel auteurs weet ik absoluut niet meer met wie), uitgemaakt voor voetsurveillance op de Zeedijk.
Het dooide een beetje, maar de sneeuw lag nog in grote smeltende hopen langs de weg en het was uitermate koud weer. Er waaide een gure wind en een dikke sjaal en handschoenen waren geen overbodige luxe.
Het idee dat we daar twee uur in de kou rond moesten darren stond ons niet echt aan, maar je moet toch ergens je brood mee verdienen.

Vaak maakte ik een praatje met een vaste klant op de Zeedijk.

Zoals bekend mag zijn liepen daar vooral veel verslaafden afkomstig uit Suriname en ik weet zeker, dat ze nooit een shotje heroïne hadden aangeraakt als ze van te voren hadden geweten in welke ellendige situatie ze terecht zouden komen.

"Voor je het weet ben je verkocht", zei een junk eens tegen mij en daar kon ik me wel iets bij voorstellen.

Die dag was het niet zo druk op de dijk, maar toen we langs een eettent liepen kwam er net een Surinaamse jongen naar buiten.
Kraag omhoog, de handen diep in de jaszakken en lichtelijk gebogen liep hij tegen de wind in. Z'n wollen muts had hij tot over de wenkbrauwen getrokken.

We liepen een stukje met hem op en om een gesprek te beginnen zei ik: "Verrekte koud vandaag hè".

Vermoedelijk, omdat we niet moesten denken dat hij dom was, gebruikte hij een duur woord.
Met het bijna niet te imiteren Surinaamse accent zei hij klappertandend: "Jawel beambte, ik vibreer helemaal jongen"

Sinds die tijd bibber ik niet meer als ik het koud heb, maar vibreer ik