Eind zeventiger jaren hadden Joop en ik avonddienst en er verscheen een Belg aan het bureau. Hij wist te vertellen dat er een man, die door de Belgische autoriteiten gezocht werd voor moord, zich ophield op de Oudezijds Achterburgwal. Om te voorkomen, dat de moordenaar weg zou lopen, gingen Joop en ik onmiddellijk met hem mee en op zijn aanwijzing wisten wij een man van Italiaanse afkomst aan te houden. De man werd overgebracht naar de Warmoesstraat en bij de dienstdoende wachtcommandant geleid. " Waar hebben jullie hem voor" vroeg hij. Wij antwoordden dat hij gezocht werd voor moord en dat wij dat nog moesten uitzoeken. Via de Belgische Rijkswacht gingen wij informeren, maar die moest contact opnemen met hun Waalse collega's en na ongeveer 2 uur bellen bleek dat wij de juiste persoon hadden aangehouden. De Wcdt had ons ondertussen verschillende malen laten weten, dat hij hem heen ging zenden, omdat de man niet officieel gesignaleerd stond. Gelukkig konden wij hem overtuigen om geduld te hebben. De door ons aangehouden man had in de stad Luik twee prostituees op beestachtige wijze afgeslacht met messteken en na zijn daad had hij hun haar afgeknipt. De Luikse politie was in haar nopjes met de aanhouding en de volgende morgen verschenen er twee rechercheurs van de Belgische politie. Zij hadden ook nog een beloning van de tipgever meegenomen. Ver hoefden wij onze tipgever niet te zoeken, omdat hij dezelfde nacht aangehouden was voor diefstal uit een auto en hij zich in een van onze cellen bevond. Zo was ik er getuige van, dat de man als beloning voor het aangeven van een moordenaar van twee mensen een bedrag van 100 gulden ontving. Dit staat in een schril contrast met een heden ten dagen uitgeloofde beloning van 20.000 Euro per persoon. 
|