Mijn maatje voor de avond, Theo Evers en ik, waren die nachtdienst in burger gekleed en op pad tegen het nepdopers- en straatroversgilde. Om een uurtje of 4 s'ochtends was de fut eruit en bood een portiek op de Oudezijds Voorburgwal de vermoeide voeten enige rust. Al loerende naar potentiele rovers en ander gespuis op straat vertelde Theo mij een legendarisch Warmoesverhaal over een Abraham in en onder een pitauto. Een verhaal dat Theo hier zelf maar eens neer moet zetten....... Nog maar net bekomen van het schaterlachen werd onze aandacht getrokken door geplons en gespetter uit de richting van de gracht. Groot was onze verbazing toen er twee handjes op de kademuur verschenen en er een stomdronken Noord-afrikaanse man met zijn laatste krachten uit de gracht klom. Al druipend, struikelend en kruispassend begaf hij zich door de Sint Jansstraat in de richting van de Warmoesstraat. Er van overtuigd zijnde dat deze man wel beroofd móest gaan worden, besloten we hem op een afstandje te volgen. Al snel was het raak. Drie andere getinte mannen en een blanke voegden zich in de Papenbrugsteeg bij onze nog immer druipnatte zwalpende vriend. Al gauw deed de blanke jongen een greep in de achterzak van het slachtoffer en trok hier een portemonnee uit. Voltooid delict en tijd om in te grijpen dus! De harteloze rover werd al snel geveld door Theo's beproefde sprong-in-de-rug-met-90-kilo techniek. Liggend met zijn rug op het asfalt van de Beursstraat zette de onverlaat het onmiddellijk op een oorverdovend gillen. Daar waren wij niet van gediend, en zeker niet van zo een laffe jatmaus als hij. Ons argument dat hij zich niet zo aan moest stellen werd door Theo dan ook kracht bijgezet. "En je kop houwe!" Veel haalde het niet uit, want het gillen en schreeuwen hield maar aan. De buit had meneer, in een poging om het bewijsmateriaal te verdonkeremanen, snel weggegooid richting geparkeerde auto's. Ik had deze al snel weer in handen en zag het glunderende gezicht van het ongetwijfeld dankbare slachtoffer al voor me. "Dont rob me, Dont rob me!!!"gilde de man op de grond. En opeens klopte het niet meer. Een straatrover die gilt dat je hem niet moet beroven?! De schok was dan ook groot toen ik een Engels rijbewijs met de foto van onze rover erop in de portemonnee ontdekte. Ook de bankpassen droegen louter volbloed engelse namen. Enkele controlevragen brachten ons tot de onthutsende ontdekking dat we hier het echte slachtoffer hadden gevloerd. Onze natte vriend had namelijk in het korte bestek dat hij met het Engelse slachtoffer had staan praten, kans gezien om zijn portemonnee te rollen. Zijn riante offer aan Bacchus zal wel zijn invloed hebben gehad op de vingervlugheid, want de Engelsman merkte het en graaide meteen zijn portemonnee weer terug uit de achterzak van de natte Noord Afrikaan. En die had natuurlijk allang de spat genomen! Na een korte speurtocht achter de door de Noord Afrikaan verloren waterdruppels aan, hield een ULM van de Nieuwezijds onze natte zakkenroller aan op de Nieuwendijk. Lang leve klein duimpje. Terug op het bureau, zocht een nog immer trillende Engelsman troost bij een bakje koffie. Het zal je maar gebeuren, gerold en beroofd binnen een minuut! . 
|