Auteur: Wim Sijtsma
jaar: 1976
Van 1975-1977, groep 1)
Paard in de hal
In de jaren 70 kon er van alles en waren heel veel politiemensen in voor een geintje.
En als je het bureau verliet om naar een andere tak van dienst te gaan, dan kwam je even laten zien hoe goed je erop vooruit was gegaan.

Vraag me niet meer wie het was, helaas dat is uit mijn geheugen verdwenen, iets waar heel veel politiemensen nog wel eens last van hebben gelet op de vele gebeurtenissen, maar de hoofdagent die het geluk had gehad om naar de bereden politie te mogen, kwam natuurlijk vol trots zijn viervoeter tonen, waarop hij door de stad mocht rijden.

Het zal zo rond 1976 geweest zijn, kort na de verbouwing die toen had plaatsgevonden, waarbij o.a. een prachtige tegelvloer was gelegd in de hal van het bureau.

Dat tonen nam de man dan ook heel letterlijk.

De overmoed ten top stuurde de hoofdagent zijn vierbenig vervoermiddel de hal van het bureau in, daarbij moest het dier enkele traptreden nemen en de berijder zich klein maken om onder de deurpost door te kunnen. Hij liet vervolgens het paard voor de balie van de brigadier-wachtcommandant groeten.
De aanwezige dienders (waaronder ik) lagen in een deuk, want zoiets maakten we toch ook niet elke dag mee aan het bureau. Een schreeuw klonk door de wacht: "Er staat een paard in de hal !"

Op het moment dat het paard zijn buiging had gemaakt voor de brigadier, kwam ongelukkigerwijs de adjudant de trap af. Deze man bleek over veel minder humor te beschikken dan de rest van het personeel en begon ongelooflijk tegen de knollendiender te schelden.
Het paard, kennelijk van goeden huize afkomstig en niet berekend op al die scheldwoorden, schrok van de luide stem van de adjudant en voordat de berijder ook maar in kon grijpen, sloeg het arme dier met zijn voorbenen over de nieuwe vloertegels en gleed weg.

Nu lag er een paard in de hal.

Nog kan ik er smakelijk om lachen als ik eraan denk. Want de vindingrijkheid van de dienders is enorm op zulke momenten. Met rubber matten hebben we het dier met veel moeite weer overeind gekregen, waarbij het toch licht werd beschadigd.
Daarentegen was de vloer minder licht beschadigd.
Later begreep ik uit het dagrapport dat het paard op de Nieuwendijk was uitgegleden, maar de historie vertelde niet welke verklaring is gegeven voor de beschadigde vloer.

....Zal wel iets niet goed zijn geweest bij de oplevering waardoor de tegeltjes loslieten.