Auteur:
Harry Onderwater Jaar: onbekend
| Herrie |  |
De recherchekamers
besloegen de hele tweede etage van het bureau. Het verhoorkamertje werd eigenlijk
alleen gebruikt om spullen op te slaan of een confrontatie door de spiegel te
doen.
Je aangever, getuige of verdachte horen deed je gewoon aan je bureau.
Klinkt op zich niet zo vreemd, maar er waren hier wel erg veel bureaus en vaak
evenveel verdachten.
Al die verschillende geluiden, daar moest je in het
begin aan wennen. Je concentreren terwijl er een huilende aangeefster haar verhaal
deed en een aantal ontkennende verdachten door elkaar praatten, was niet gemakkelijk.
Voeg daarbij Lorre, die af en toe aardig kon schreeuwen en een aantal radio's,
die op verschillende kanalen stonden. Voor een buitenstaander zal het wel eens
wat rommelig zijn overgekomen.
Rene en ik zaten in de achterste recherchekamer;
George en John zaten achter de twee bureaus naast ons; de cassetterecorder stond
tussen ons in.
Mijn favoriete bandje was toen van de Dubliners. Als ik
m'n ogen dicht doe zie ik het nog: een paars Agfa cassettebandje. Dat had je toen.
Gekleurde cassettes, dan hoefde je de labeltjes niet te lezen.
"Roll
me over in the clover, lay me down and do it again"
"Neem toch
eens een ander bandje mee, we worden er doodziek van", riepen John of George
regelmatig. Op een morgen kom ik binnen, kruip achter m'n bureau en druk automatisch
de cassetterecorder aan.
..Arabische jankmuziek..... Iemand anders
z'n bandje in mijn recorder?? Ik zie door het venstertje m'n paarse cassettebandje
zitten. Ik haal het er witheet uit. De Dubliners staat er op het label. Ze
hebben over mijn muziek heen opgenomen!!!
Een flinke krachtterm klinkt
over de afdeling. Waarschijnlijk heb ik wel heel erg kwaad naar John gekeken,
want hij roept: 'Geintje
Geintje' en haalt heel voorzichtig een opengeschroefde
cassette met een los tapeje erin uit zijn la. Hij schroeft de paarse Agfa cassette
open, wisselt de tapejes en schroeft alles weer netjes dicht.
"Roll
me over in the clover
.." en alles is weer bij het oude. Iedereen
lachen. Humor toch.Ik
werk nu in het bedrijfsleven, heel serieus allemaal. Dit soort geintjes komt daar
niet voor. Ik mis dat soms wel eens een beetje.
|