Begin jaren negentig werd de kantine bemand door twee personen. De eerste was Mie, een niet al te reine dame die de broodjes moest smeren. Ik heb een keer gezien dat ze een pannenkoek in de magnetron opwarmde en bij het uit de magnetron halen erover heen nieste. Vervolgens gaf ze hem aan Hette die hem aanpakte, naar de prullenbak liep, deze opende en de pannenkoek weggooide. De andere was Jan. Deze man was gedeeltelijk afgekeurd omdat hij enkele vingers aan zijn handen miste. Zo bestond zijn rechterhand uit een duim en een handpalm. Jan was hier wel handig mee en smeerde op zijn manier de broodjes en serveerde de soep. Meerdere malen werd hij in de maling genomen omdat het aantal vingers dat hij opstak niet klopte met het aantal bestelde artikelen. Tot de dag kwam dat Jan met de VUT ging. Door het hele bureau werd geld ingezameld om Jan een passend kado te geven. De bijeenkomst werd gehouden in de vergaderruimte waar drank en hapjes klaar stonden. Naast mij stond commissaris Dorst die een toespraak hield. Na een inleiding waarin uiteengezet werd wat Jan voor de Warmoesstraat betekend had werd hem een kado aangeboden. Dit stond verstopt onder een laken. Na een plechtigheid werd het laken weggehaald en stond er een gloednieuwe fiets met alles er op en eraan. Alleen Jan keek enigzins beteuterd. Vervolgens fluisterde ik commissaris Dorst in zijn oor dat dit misschien geen geschikt kado was. Na mijn uitleg heeft meneer Dorst Jan medegedeeld dat zijn fiets kon worden omgeruild voor een fiets met een terugtrap rem, omdat handremmen toch niet zo handig waren..... 
|