Auteur: Piet Middelkoop jaar: 1979

Met de pet rond (zie ook VC)

Verkeerscontrole: een grote groep politieagenten in uniform staan op het trottoir langs de rijbaan van de Westerdoksdijk en op basis van kenteken van de auto, rijgedrag van de bestuurder of andere omstandigheden worden diverse bestuurders "aan de kant gezet"
In ambtelijke taal heette dit "ter controle op de naleving van de bepalingen van de Wegenverkeerswetgeving gaf ik de bestuurder een stopteken, waaraan hij voldeed"

Aldus geschiedde: de bestuurder van de auto die naar mij toe kwam rijden, had geen autogordel om. En zijn vrouw naast hem ook niet.

Toen ik aan de veilige kant van de auto door de knieën zakte en zo door het geopende raam van de passagier mijn openingszin wilde uitspreken, werd door een viertal kleine kinderen op de achterbank al geroepen: "Hallo meneer de pliesie, wij gaan vandaag lekker naar Artis ."

Dit kwam er zo enthousiast uit dat ik half lachend de bestuurder vertelde waarom ik hem aan de kant had gezet en toen ik hem om zijn rijbewijs en kentekenbewijs vroeg, vertelde hij mij in plat amsterdams dat hij de papieren vergeten had. "We sijn op weg naar Artis met de kinderen, enne je weet hoe dat gaat, se benne door het dolle heen. Hebbe we eindelijk de benodigde cente bij elkaar en dan moet het ook meteen gebeure, vandaar dat ik se vergeten heb agent"

Ik liep mijn rondje om de auto en checkte op die manier de toestand van de auto. Verlichting, handrem, banden etc.

Ik rekende de bestuurder voor dat hij bij elkaar een aardige bekeuring kon verwachten. Geen rij- en kentekenbewijs kunnen tonen, 2 keer geen gordels dragen, en 1 gladde band links voor, dat was niet misselijk.

Bekeuringen konden in die tijd nog contant betaald worden aan de agent die de bekeuring uitschreef. Het nadeel daar van was dat je als agent altijd met geld van de staat op zak liep en ook nog voor wisselgeld moest zorgen.

De bestuurder en zijn vrouw werden niet boos toen zij het bedrag hoorden, maar de bestuurder liet mij spontaan zijn geopende portemonnaie zien. Daar zat inderdaad net genoeg geld in voor 6 personen Artis.

Uiteindelijk besloot ik de gladde band direct om te laten wisselen door de bestuurder, zijn rij- en kentekenbewijs mocht hij later op de dag laten zien op het bureau en voor het niet dragen van de gordel gaf ik hem toch een bekeuring.

Gezamenlijk hebben we het geld uitgeteld dat nodig was voor Artis en vervolgens werd de portemonnaie van zijn vrouw omgekeerd, uit het dashboardkastje kwam nog wat klein geld, en uiteindelijk werd het papiergeld met het benodigde kleingeld in mijn pet gegooid met de mededeling "Dit mot toch wel voldoende sijn"

Geen overtogen woord is er gevallen. De kinderen waren nog steeds opgewonden over hun uitje naar Artis, dat nu alleen een kleine vertraging opliep.

Nadat ik de cheque had uitgeschreven gaven wij elkaar de hand en onder het roepen van "Bedankt agent, tot ziens" nam ik zwaaiend afscheid van de bestuurder, zijn vrouw en de kinderen op de achterbank.