Met
"Majoor Bosshardt" werd met een heldere stem aan de andere kant van
de telefoon beantwoord. Ik wilde met haar praten over testimonials voor de website www.bureauwarmoesstraat.nl. Natuurlijk zou zij verhalen moeten kunnen vertellen over haar tijd op de Wallen. Kerst
in combinatie met de Warmoesstraat brengt mijn gedachten terug naar het Leger
des Heils. Het was en is nog steeds vaste prik dat er op kerstavond een heilsoldaat
binnen kwam om 'de stand' op te nemen. "12 uur is een prima tijd" vervolgde de Majoor "het is immers zaterdag en dan moet ik eerst douchen en daarna ga ik boodschappen doen op Rapenburg bij de supermarkt. Da's 5 minuten heen lopen, boodschappen doen en vervolgens weer 7 minuten terug lopen. Ik ben al 90 en loop niet meer zo snel!, tot zaterdag dan!" Zaterdagochtend
, even voor twaalf uur, op zoek naar een parkeergarage, zag ik een oude vrouw
achter een rollator, gekleed in een blauwe jas, aan komen lopen. Daar loop je dan naast een dame op leeftijd die dik mijn oma had kunnen zijn door een binnentuin van de "Goodwillburgh", waar notabene een standbeeld van haar zelf staat. "Ik
heb de deur maar op een kier laten staan voor U, toen ik wegging, in het geval
dat u vroeger zou zijn. Dan had u rustig binnen kunnen wachten in plaats van op
de koude gang." In
het 2-kamer-appartement van de Majoor staat aan één wand vol met
boeken in 2 boekenkasten. In deze Galerij zoals ze de boekenkasten noemt, stonden
meerdere grote Kerstkaarten, onder andere van Beatrix en kinderen en Margriet
en Pieter..... De rest van de kamer is gevuld met fotoboeken en veel verschillende
wandversieringen in de vorm van borduurwerkjes, sculpturen, een Anton Pieck brandgeschilderd
glas-in-lood tafereel en veel, veel foto's van de Majoor met verschillende bekende
mensen. "Hoe drinkt u de koffie? Ik zelf drink thee, maar dan maak ik voor U luie-vrouwen-koffie, een bakkie Nescafé." "U
bent agent van de Warmoesstraat en u wilt verhalen horen van mij over de Warmoesstraat
en het Leger de Heils, toch?" "Zo
, dan heeft u vast wat achtergrond-informatie" "Autorijden, doe ik ook niet meer, mijn autootje is wel net nog APK gekeurd, kijk maar hij, staat aan de gracht geparkeerd." Aan de gracht stond inderdaad haar donkerblauwe Pandaatje netjes geparkeerd" Zij
had zich voorbereid op dit gesprek en gaf aan dat zij 3 verhalen had die met de
Kerst en met de Warmoesstraat te maken hadden. Zo, dat probleem ook weer uit de wereld, ik kon in normale bewoordingen de dialoog weer op gang brengen. Ze ging verder: "Toen ik 21 was en voor het eerst in die buurt rondliep, wist ik ook helemaal niets van die wereld. Ik weet nog goed dat ik Thee annex Publiek huis binnenkwam om de Strijdkreet te verkopen en dat ik de eigenaresse hoorde praten met een klant of hij een koude of een warme kamer wilde hebben. Voor een warme kamer moest hij dan 25 gulden neerleggen. De man wilde een warme kamer en ging weg. Ik zei nog tegen de eigenaresse als deze man een warme kruik wilde hebben voor 25 gulden, dat-ie dan beter naar het Leger kon komen. Daar was een beetje warmte in ieder geval goedkoper. En toen begreep ik dat je een vrouw die je nog nooit gezien had, zomaar in je bed kon krijgen. Ik heb wel wat geleerd in die tijd. In Amsterdam ben ik stuk wijzer geworden. " "Ik
heb altijd een soort van, nou ja vriendschappelijk wil ik het niet noemen, "Mag
ik een foto van u maken terwijl wij aan het praten zijn " De tijd vloog en voor ik wist zat ik anderhalf uur verder in de tijd. Afwisselend met de Majoor door de kamer gelopen, gezeten en gekeken naar haar collectie Felicitatiekaarten die nog gearchiveerd moest worden en de belofte dat er nog een nieuw kastje gemaakt zou worden om die boeken in op te bergen . Na een hartelijk afscheid, met onder mijn arm een pak appelsap, chocoladereep, een gesigneerd boek voorzien van sticker met gironummer van het Leger en natuurlijk de Kersteditie van de Strijdkreet, verliet ik deze bijzondere vrouw..
|